Brood en spelen

Een ‘banaanfiets’ is zaterdag in Blije tegen een bestelauto gebotst. De bestuurder was de macht over het stuur verloren. Dit fotobijschrift bracht de Volkskrant vandaag bij een artikel over het nieuwe digitale schadeformulier. Zonder dat laatste was het een lokaal Fries nieuwsbericht geweest. Een fait divers in barre tijden zou je kunnen zeggen, maar het zegt tegelijkertijd veel over het ‘blije’ Nederland. De Brusselse burgemeester beschouwde in 2010 het feit dat zelfmoordterrorist Ibrahim El Bakraoui een kraak had gepleegd met een kalasjnikov nog als een fait divers.

Nu ronken de kranten in Nederland al genoeg, dus een beetje ontspanning is wel op zijn plaats zou je kunnen stellen. Maar Nederland en België hebben meer gemeen dan bovengenoemde tegenstelling suggereert. Neem onze nationale voetbalelftallen, die gisteren in gehavende vorm optraden tegen Engeland en Portugal. Na een kwalificatieperiode vol ellende verwachtten wij eigenlijk niets meer van het voorheen gelauwerde Oranje, en zie: een beheerste overwinning van het vermeende B-elftal tegen de Engelsen is het gevolg.

De Belgen, favoriet voor het EK, stonden tegen Nani en Ronaldo al na 1 helft in hun hemd, met spelers die zelfs supporters niet bij naam kenden (Wie is ‘Denayer’?). Kortom, we zijn kleine landjes met een smalle basis, die soms een te grote broek aantrekken. En kleine kleuterlandjes wijzen dan graag naar elkaar, zoals in het geval van de informatie-uitwisseling over de genoemde El Bakraoui. Ik lees niets over verantwoordelijkheid nemen en anticiperen – Cruijffiaans gedachtegoed, maar zie een klein land dat wijst naar een ander klein land. Nederland is België geworden, maar wil het nog niet weten.