Bedankt voor jouw spijt, vijftigjarige man

Het is maandagochtend half 7. Ik sta in een stampvolle bus en ik kijk stiekem naar de mensen om mij heen. Dan zie je ik je zitten. Een iets te dikke vijftigjarige man met een kalend achterhoofd, een oude spijkerbroek en een goedkope jas. Je kijkt verveeld naar buiten, ietwat oncomfortabel maar gewend aan de overvolle bus. Van je gezicht is af te lezen dat je baalt. Waarschijnlijk omdat het weekend is afgelopen en je werkweek weer is begonnen.

Als het even onopgemerkt kan bekijk ik je gezicht nog even wat langer. Ik merk dat ik medelijden met je heb. Ik vraag me af hoe jouw leven eruit ziet. Of je gelukkig bent. Ik durf het natuurlijk niet te vragen, dus aan de hand van de trieste blik op je gezicht maak ik mij een voorstelling van jouw leven.

Je werkt vijf dagen per week, al dertig jaar op dezelfde plek. Je werk is onderdeel van de sleur van je dagelijks leven. Je bent getrouwd met je jeugdliefde, maar je relatie is niet meer wat het is geweest. Je hebt twee of drie kinderen die ondertussen de puberleeftijd hebben bereikt. Na je werk kom je thuis, schuif je aan tafel en luister je naar het gebekvecht van je kinderen. Na het eten plof je op de bank voor de tv en je vraagt je steeds opnieuw weer af of je leven ook anders had kunnen zijn. Als je je jongensdroom achterna was gegaan. Maar je hebt het geaccepteerd. Dit leven is jouw leven.

Ik vraag me af waar jij van droomde toen je twintig was. Vast niet van het leven dat je nu hebt. Je had vast een droom die bijna onmogelijk leek. Daarom heb je het ook niet geprobeerd waar te maken. Je koos voor de makkelijke weg waarin je geld zou verdienen, kon gaan trouwen en kinderen krijgen. Maar nu heb je spijt. Spijt dat je het niet hebt geprobeerd.

En daarom wil ik je bedanken, vijftigjarige man. Voor jouw spijt. Want de spijt is van je gezicht af te lezen. Jouw spijt geeft mij inspiratie om te doen wat ik graag wil. Om te gaan voor mijn droom zodat ik over dertig jaar niet op dezelfde manier in de bus zit. Maar als dat wel zo is, dan hoop ik dat ik net zo triest kan kijken als jij, zodat ik op mijn beurt de twintigers mag inspireren hun dromen na te jagen.