Angstcultuur.

Ik rol met mijn ogen als het zoveelste plaatje op facebook voorbij komt drijven. Schreeuwerige rode letters op een witte achtergrond. Iets met dat een volwassen vluchteling 40 euro per dag krijgt, een kind 29 euro per dag, en dat een gezin met 2 kinderen dus 4140 euro per maand krijgt. Oh, en deel dit als je dit niet vindt kunnen!

Eigenlijk had ik het moeten delen, want ik vind het inderdaad niet kunnen. Ik vind het niet kunnen dat overduidelijk ongeïnformeerde mensen domme plaatjes maken, die vervolgens door nog meer ongeïnformeerde mensen voor feiten aangezien worden en het nog delen ook.

"Het zijn niet eens vluchtelingen! Ze zijn hier alleen voor de uitkering!". Absoluut. Deze mensen verkopen al hun bezittingen en zetten hun leven op het spel voor een uitkering. Natuurlijk zullen die er best tussen zitten. Natuurlijk zal er een halvegare ISIS strijder tussen zitten. Natuurlijk zullen er intolerante mensen tussen zitten die zich niet willen aanpassen. Maar zitten er tussen ons Nederlanders geen rotte appels dan?

Het blijft me maar verbazen hoeveel gebrek aan inleving een mens kan hebben. "Nu krijgen ze allemaal een huis toegewezen terwijl er mensen al 5 jaar wachten om te verhuizen!". Ik walg ervan. Maar je hébt wel een huis. Je hebt wél een dak boven je hoofd. Je leeft in een veilig land. Je hebt eten.

En hier zit ik dan. In een veilige maatschappij, waarin niemand meer weet hoe het is om niets te hebben, waarin inlevingsvermogen ver te zoeken is, waarin alles draait om ikke ikke ikke. Is de tweede wereld oorlog nu al vergeten? Is iedereen nu al vergeten dat hun eigen ouders, grootouders, overgrootouders op tulpenbollen en aardappelschillen moesten overleven? Wenst men dit zijn eigen familie toe? Zo nee, waarom zou je het een andere familie toewensen?

“Zullen wij ook maar eens een rubberbootje kopen en als vluchteling binnen varen?”.
Ja, waarom niet? Ben jij dan ook bereid jouw familie en jouw leven op het spel te zetten?