Albert Verlinde is mijn kindje in China

Opeten, denk maar aan de kindjes in China! Die dooddoener werd mij vroeger voorgehouden als ik niet blij was met wat er op mijn bord lag. Blijkbaar hadden de kinderen in China het toen wat eten betreft het miste van alle kinderen in de wereld.

Van alle clichés uit mijn opvoeding is deze nog het best blijven hangen. Als ik niet tevreden ben ga ik op zoek naar “de kindjes in China”. Dat wil zeggen; mensen die het slechter hebben en mij een reden geven om niet te zeuren.

Bijvoorbeeld bij zo’n vies karweitje als de kattenbak schoonmaken. Dan denk ik aan de hondenbezitters die voorovergebogen langs de openbare weg staan, met een hondendrol in een zakje. Als het mij sportief niet goed gaat denk ik aan Feyenoord. Als het een keer regent denk ik aan de Britten. Bij een hoge drankrekening aan de Noren.

Mijn dagelijkse werk is vrij makkelijk te omschrijven: ik handel dossiers af op een kantoor. Niet mijn eerste keus, maar ik heb er over het algemeen plezier in. Toch zijn er wel eens dagen dat het mij tegenstaat. Dan moet ik op zoek naar de “de kindjes in China”, om de dag door te komen. Voor mij is dat Albert Verlinde van RTL Boulevard.

Albert zal het niet weten maar ik heb zeer met hem te doen. De kijkcijfers en het succes van zijn programma zijn afhankelijk van het verdriet en zelfs de dood van zijn collega’s. Hij moet overdag slecht nieuws met een gebald vuistje verwelkomen: Yes! Maar ’s-avonds deelt hij de ellende met bedroefde ogen met ons. Blijft u toch vooral kijken want aan het einde van ons programma komen wij met vreselijk nieuws!

Albert vertelt de zonde van de andere BN’ers aan ons als een gereformeerde dominee aan zijn gemeente. Met dezelfde afschuw maar ook spijt dat híj niet van die zonde heeft mogen proeven. Hij vindt het vreselijk dat hij een sterfgeval aan ons moet vertellen, maar het is nu eenmaal zijn werk. Ondertussen berekent hij de winst die een musical over de overledene zou kunnen opleveren.

Als ik aan het werk van Verlinde denk pak ik fluitend mijn volgende dossiertje. Albert Verlinde is mijn kindje in China. Natuurlijk weet ik dat het omgekeerd ook werkt. Als Albert zijn banksaldo met het mijne vergelijkt is zijn schaterlach tot in China te horen!