Zo eenentwintigste-eeuws!

Mooi hou ik mijn hart voor de mens van vlees en bloed
Met mijn ogen vol twijfels kijk ik naar al het kwaad en goed.
Ik raak liever mijn ziel kwijt aan de wind en die neemt het mee.
Naar het land van vrede, want dat is mijn laatste idee.
Waar vriendelijkheid een cultuur is en barmhartigheid een goed recht.
Waar een lach een geschenk is en niemand vecht.
Deze wereld waar ik in leef is een film zonder regisseur.
Een oorlogsdrama zonder een dappere acteur.
Waar hebberigheid oneindig is en een voldoening zoek.
Iemand de hand reiken een nare vloek.
Zij die ons een mooie morgen beloven.
Gebruiken het geloof en overtuiging als excuus om levens te beroven.
Waar de zon van empathie zwarte wolken krijgt.
Het gezonde verstand de waarheid verzwijgt.
Elke dag is een titanen strijd van 24 uur.
Waar de genezing stopt en de second opinion wordt een chemokuur.
Crisis aanbreken is een handelsmerk van macht.
Van verwonde soldaten verwachten ze daadkracht.
Argwaan aanvallen dagelijks door het nieuws.
Mijn verhaal is zo eenentwintigste-eeuws
Verdragen wat er gaande is met een brede rug.
Opties zijn beperkt en er is geen weg terug.