Waarom ben ik nog single?

Een veel gestelde vraag, die vaak naar mij wordt toegeworpen. Ik ben wordt dit jaar al 25, maar heb nog geen één relatie gehad. Waarom? Weet ik niet. Kan ik dat eigenlijk wel zeggen? Geen één relatie? Want met elke persoon waarmee ik me bind, zoals collega’s, vrienden, familie zijn in mijn opzichte ook relaties. Ik leer veel van de mensen om me heen, alleen al door te praten.
Wat is liefde eigenlijk nou tegenwoordig? Mijn beeld dat ik heb gekregen toen ik vroeger nog naar Disney’s films keek is vertekend. De romantische films van tegenwoordig sluiten daar niet meer zo op aan. Vaak is het zelfs zo in films, hoe meer ruzie je met diegene hebt, waarschijnlijk je ware is. Ben ik daardoor in de war? Of heb ik als 25 jarige, nog steeds een kinderlijke fantasie? Ik geloof in liefde, in het voor elkaar zorgen en zijn in goede en slechte tijden en voor altijd bij elkaar blijven. Maar tegenwoordig zijn we daar zo laks in geworden. We zijn verwend geworden, we moeten krijgen wat we willen, en anders lopen we er maar van weg. Eerlijkheid en communicatie is ver te zoeken. Afgelopen maanden is het misgegaan bij een van mijn beste vriendinnen. Na een 5 jarige relatie, besluit de jongen vreemd te gaan. Waarom? Was hij verliefd op iemand anders? Dat zou je denken, nu hij een relatie heeft, met een ander. Maar waarom is dat niet eerder aan bod gekomen? Als je niet meer van haar houdt, had je dat niet kunnen zeggen? Zijn we bang in wat de ander van ons denkt? Of zijn we gewoon bang om alleen te zijn, dus gebruiken we maar een back-up, voor het geval als het misgaat? Waarom kunnen wij niet meer eerlijk zijn? ‘Hij moet sorry zeggen, hij heeft de fout gemaakt.’ ‘Oke, maar weet hij waarom je boos bent?’ ‘Nee, maar dat moet hij maar weten.’ Als ik er nu afstand van neem, is het maar een rare gedachte, je bent boos, maar je vertelt niet waarom. Maar wie ben ik om dat te zeggen? Ikzelf ben ook niet een van de makkelijkste persoon om mee om te gaan. Ik zou hetzelfde doen, maar is dat omdat ik door de maatschappij ben veranderd? Vroeger zou ik dat namelijk nooit doen. Ik zou zeggen wat hij fout heeft gedaan en vertellen wat voor gevoelens dat mij heeft toegedaan. Tegenwoordig wil ik niet eens over gevoelens praten, want dat is zwak of zo. Ik ben veranderd in mijn gedrag, maar niet in mijn gedachtes. Dus ik ben liever single, dan met iemand die eigenlijk niet van me houdt. Zo erg is dat toch niet? Je kan wel honderd doelpunten scoren, maar toch moet je de wedstrijd winnen.