Tutoyerende kassameisjes

Kassameisjes van zestien, blond met een staartje en welhaast geboren met overdreven grote Uggs om hun tere voetjes. Allemaal hebben ze één ding gemeen. Ze hebben niet geleerd om U te zeggen tegen ouderen. Ok, wat mezelf betreft kan ik me best voorstellen dat ze steevast ‘moet je de bon’ tegen me zeggen. Ik mag dan over een maand de vijftig bereiken maar heb nog steeds het uiterlijk van een jonge god, ik weet het. Om ook tegen pensioengerechtigde ouderen consequent te jijen gaat me echter te ver. Over deze dingen ga ik nadenken. Sja het is wat met me.
Ik schat de ouders van deze kassameisjes rond de veertig of net daarboven. Dit betekent dat die ouders het levenslicht halverwege de jaren zeventig hebben aanschouwd en hun geestelijke wording in de jaren tachtig, begin jaren negentig heeft plaatsgevonden. Als ik terug kijk naar pakweg halverwege de jaren tachtig dan weet ik niet beter dan dat de jeugd respectvol U tegen de ouderen zei. En daar belanden we dus weer aan bij dat vermaledijde woordje respect. Kom ik zo op terug.
Je zou dus zeggen dat de ouders van de hedendaagse kassameisjes hun kindjes iets hebben meegegeven op vlak van correcte omgangsvormen. Kan me niet voorstellen dat ze dit stukje opvoeding achterwege lieten. Dit vond dan plaats eind jaren negentig. Oh ja, die jaren negentig. Stonden die niet bekend om strak-strak in je trainingspak-pak, Rainbow in the sky en kijk eens hoe lang ik op dit pilletje hak? Vergeten dus, te stoned om hun kindjes nog wat bij te brengen.

Respect dus. Een Marokkaan lijkt het te pas en te onpas te gebruiken om weet ik veel wat duidelijk te maken. Feit is wel dat ik het eerste Marokkaanse kassameisje nog moet tegenkomen die ouderen met jij aanspreekt. Dit geldt overigens ook voor het Turks-, Antilliaans-, Pakistaans-, Indisch- en elk ander niet blond kassameisje. Elementaire onderdelen van een maatschappelijk correcte opvoeding hebben onze allochtone medelanders schijnbaar dus hoog in het vaandel gehad. De autochtoon niet? Deze conclusie gaat me ook te ver. Let wel, het eerste blonde zestienjarige kassa-Uggje die ouderen met U aanspreekt moet ik nog tegenkomen. Ik houd echter hoop en vertrouwen.

Wat is nu mijn punt? Bevolkingsgroepen kijken elkaar meer en meer met de nek aan. Neem eens de tijd en kijk naar uw eigen omgeving en kijk wat U kunt doen om de wereld ietsje beter te maken.