‘t Mannenhoekje & LSD-Gebruikende Schoenontwerpers

Op de Nigeriaanse marathonlopers na krijgt iedereen er weleens mee te maken: het kopen van schoenen. Ondanks dat wij mannen dit slechts tweemaal per jaar doen (sneakers en voetbalschoenen) zijn we er toch vaker meebezig. Mits uw wederhelft ook haar oer-verzameldrang botviert op hakken i.p.v. wortels en noten.

Het gaat als volgt: op een miezerende zaterdagmiddag slof je door de winkelstraat. Lopen is er nooit bij aangezien de Benidorm-pas heilig is op zaterdag. Ineens wordt er naast je geroepen: “Oh toch even daar kijken!”. Drie seconden later sta je in de winkel, met op de gevel; Sasha, Dolcis of andere hondennaam. Je wederhelft stort zich direct op de shop-a-holic-judomat, jou verbijsterend achterlatend. Verdwaast kijk je om je heen. Jij ziet geen “gelukjes” of “met-zo’n-rood-streepje-had-ik-nog-niet-koopjes”. Jij bent vooral bang dat je iets omstoot en verbaast je over de ineens verkregen gave om chronisch in de weg te staan. Onbewust wordt je naar de uitgang gedreven, en dan, op het moment dat je nonchalant tegen de deurpost wilt hangen om de laatste voetbalstanden te checken, ben je er: Het Mannenhoekje. Het Mannenhoekje bevindt zich bij binnenkomst direct links en laat zich omschrijven als de wortelkanaalontsteking van de Retail-wereld.

Zo krijgt de opmerking: “Kijk anders of jij ook nog wat ziet!” richting. Je staat hier samen met andere hulpeloze mannen naar een schap te staren van 1 bij 2. Op de planken bevinden zich, ongeacht welke hondennaam, altijd de volgende schoenen:
1. De Crocodile-Dundee-schoen.
Dit is een nepkrokodillenlerenschoen, vaak gevlochten, verkrijgbaar in: lichtblauw, okergeel of andere veelvoorkomende mannenkleur.
2. De Botsauto-schoen:
Dit is een altijd zwarte schoen, die netjes moet lijken maar zulke stootrubbers aan de zijkant heeft dat de gemiddelde kermisklant automatisch: “Tjop-Tjop-Tjop-Come-On” uitschreeuwt bij het zien van deze schoen.
3. De Gaudí-schoen.
Net zoals bij zijn kerk is dit schoenontwerp een direct uitvloeisel van junkmatig LSD-gebruik. Er zitten zoveel verschillende soorten patronen en materialen op verwerkt dat de gemiddelde trambestuurder spontaan gas geeft wanneer hij wordt verblind door al dit lelijkheid.

Samen met mijn man-medestanders wordt er verwacht dat ik 95 minuten nodig heb om er achter te komen dat er toch niks voor mij tussen zit. Hierdoor lopen mijn wederhelft en ik alsnog ‘gezellig’ samen de winkel uit. Als ze vraagt: “Zag jij nog iets leuks?” antwoord ik dan ook: “2-1" voor".