Oscars en concerttickets

Elke maand is er wel een groot concert of evenement waarvoor de kaartverkoop nog niet is begonnen, of het concert is al uitverkocht. Elke keer vissen er mensen naast het net. Dan zijn er natuurlijk nog wel wat mogelijkheden (via-via kunnen er soms nog kaarten gekocht worden), maar vaak is het óf helaas-pindakaas-pech-gehad, óf kaarten op sites als Marktplaats kopen.
Deze kaarten, die zogenaamd “tweedehands” worden aangeboden, omdat de verkoper zelf niet kan of er “per ongeluk” te veel heeft gekocht (dick move, guys), gaan vaak voor een veelvoud van de oorspronkelijke prijs eruit. Dan heb je nog niet eens de garantie dat de verkoper dezelfde tickets niet doorverkoopt aan een ander, of dat ze überhaupt niet vervalst zijn. Dit probleem rijst onderhand de pan uit. De vraag is echter: kan er wel iets tegen gedaan worden?
Een klein uitstapje. In Amerika worden elk jaar de welbekende Oscars vergeven en deze kleine gouden beeldjes zijn blijkbaar behoorlijk in trek bij verzamelaars en liefhebbers. De organisator, The Academy of Motion Picture Arts and Sciences, kortom de Academie, wilde niet dat hun prijsje een handelsvoorwerp werd, maar dat de winnaars gewoon zelf hun prijs onder elke omstandigheid zouden behouden. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar de Academie bedacht in 1951 een snode list: eenieder die de prijs accepteerde, accepteerde ook een randvoorwaarde dat de Oscar, als hij op de markt zou komen, allereerst aan de Academie aangeboden moest worden voor het luttele bedrag van $10,-. Dat werkte: alleen Oscars van voor 1951 zijn, voor zover bekend, daadwerkelijk doorverkocht.
Terug naar de concerttickets: zou deze methode ook hier toegepast kunnen worden? Ja! Als de grote kaartverkopers een clausule opnemen waarbij de kopers de kaartjes voor, zeg, 75% of 80% van de totaalprijs aan hen moeten aanbieden voordat het verder verkocht wordt, dan is dat toch een win-winsituatie? Voor de mensen die via-via iets vinden (een vriendin van je nichtje kan toch niet naar Pinkpop, bijvoorbeeld), verandert er in principe niets. De tussenhandelaar wordt wél aangepakt: de stap naar de échte zwarte markt is waarschijnlijk voor veel mensen te groot en als er veilige kaartjes via een organisator aangeboden blijven worden (met een andere code, natuurlijk, om fraude te voorkomen), zullen toch veel mensen bij hen kopen. Bovendien is dan niemand meer afhankelijk van één officieel verkoopmoment. Geef de kaartverkoopmacht terug aan de organisatoren, en het plezier aan het publiek!