Life happens while you’re busy making other plans

Je hebt een beeld voor ogen hoe het gaat worden. Ongeveer. En dit is zo lang je opgroeit iets vanzelfsprekends: zo zal het later wel zo’n beetje worden. Je hebt een man voor ogen die grappig is, stoer als zijn vrienden er zijn maar lief als jullie met z’n tweeën samen zijn. En zonder er teveel bij stil te staan ga je er voor een groot aantal jaren terwijl je opgroeit gewoon van uit dat je hem wel tegen zal komen. Tot je dus in je twintigerjaren zit en hem nog niet bent tegengekomen. Nog niet bijna zelfs. En dan komt het ineens in je op dat er ook een kans is dat je helemaal niet zo vanzelfsprekend met die lieve, knappe, aardige, ambitieuze,grappige man eindigt.

Hetzelfde geldt voor banen. In plaats van wat je voor ogen had hoe het zou zijn (niet te ver reizen/niet te lange dagen/wél veel betaald en waar je altijd met veel plezier naar toe gaat met leuke collega’s) merk je dat je baan hard werken is, weinig betaald, inhoudelijk saai is en met collega’s die matig zijn.

Omdat het nou eenmaal zo werkt in het echte leven. Je wordt volwassen en merkt dat the world is not a wish-granting factory. Je wordt niet vanzelfsprekend wie je dacht dat je zou worden. Er zijn minder leuke dagen in het leven, er zijn problemen, er zijn ruzies, er zijn dingen waar je je best voor doet en die niet lukken, die je graag wilt maar die je niet kan krijgen, mensen die niet aardig zijn en dingen die buiten je macht anders gaan dan je had gehoopt. En zo kan het zijn dat je er achterkomt door de loop van de jaren dat je leventje er anders uitziet dan je vroeger altijd had gedacht hoe het zou worden. Hoe jíj zou worden.

Maar dit is niet erg. Dit heeft iedereen en hoort erbij. Het leven is niet maakbaar. We doen ons best en maken het beste wat in onze mogelijkheid ligt om er wat goeds van te maken en meer kunnen we niet doen. Je hebt niet alles in de hand. En je moet hoop en vertrouwen hebben, en houden, dat het allemaal goedkomt, dat het goed is zoals je het doet, stilstaan bij wat je tot nu toe allemaal gedaan en bereikt hebt, en trots zijn op wie je bent en hoe je bent geworden tot nu toe. Wees niet te streng voor jezelf. Je best doen is het enige wat we kunnen doen in this little thing called life. We all do our best. En dat is écht zo slecht nog niet..