Kusjes!

Soms is liefde tonen en liefde geven helemaal niet zo vanzelfsprekend… Een open brief aan mijn meervoudig gehandicapte zoon van 7 jaar…
Lieve Siem,
Kusjes geven, ik kan er geen genoeg van krijgen… Als klein babytje legde ik jou op mijn borst en gaf ik kusjes bovenop je bolletje of in je warme nekje. En nee, niet eentje, minstens 10 achter elkaar… en nee, niet 1 keer per dag… minstens 10 keer per dag… dat zijn dus al zo’n 100 kusjes op een dag! En kusjes ben ik je blijven geven…
Soms moet ik je in de houdgreep nemen of heel stevig vastpakken, maar mijn kusjes, nee daar kom je niet onderuit! En wat schater jij het uit als ik op je blote buik of in je nek een hele dikke blaaskus geef. Je weet al wat ik wil gaan doen als ik een grote hap lucht neem. Het lachen begint en snel leg je je handen op je blote buik. Je vindt het spannend en samen genieten we.
Sinds een tijdje geef je zelf kusjes. Nou ja, zelf… ik moet er vaak om vragen. En vaker doe je het niet dan wel, maar wat zijn ze lekker! Jouw kusjes zijn niet zomaar voor iedereen, jij bepaald wie je ze geeft. Ik ben vaak de gelukkige en een enkele keer papa of één van de oma’s. Dat ik je soms “dwing” om mij een kus te geven maakt ze maar een heel klein beetje minder lekker… “Siem eerst een kus, dan laat ik je weer los…” Heerlijke kussen zijn het! Vaak zijn ze ”lekker nat” en met open mond. Soms steek je op het laatst nog snel je tong uit. Jij lacht, ik “mopper”… Wat hebben we samen dan een plezier!
De allerlekkerste kusjes zijn de kusjes die je soms, heel soms, uit jezelf geeft. Zoals vanmorgen, ik had je aangekleed en jij draaide je naar me toe en gaf me een kus. Met een grote glimlach erbij! En weet je? Je hebt groot gelijk, die kusjes moet je niet te vaak geven. Straks vind ik het nog “gewoon” worden. Nee, bewaar die maar voor speciale momenten!
Lieve Siem, ik hoop dat we nog heel lang lekker blijven kussen. Ook als we later groot en oud zijn… Laat anderen maar lekker denken!
Dikke kus van mama