Ik ga emigreren

Ik heb het geheim tot een succesvol leven tot op heden niet gevonden. Om eerlijk te zijn heb ik nog steeds geen enkel idee. Met al mijn levenservaring kan ik, ondanks dat ik altijd graag mijn mening geef, slechts twee adviezen geven. Die geef ik dan ook zo vaak mogelijk. Mijn eerste advies is: Ga reizen na je studie. Het liefst een half jaar of langer. Zelf had ik na mijn studie niet genoeg reserves opgebouwd om dit te realiseren. Een full-time baan bood me uiteindelijk de financiën, maar limiteerde me meteen tot een maximale tijdspan van drie weken. Die weken besteedde ik aan het bezoeken van vrienden in Bangkok, een compleet vreemd land waar ik me, ondanks het tijdlimiet, vrijwel meteen thuis voelde.

Ben jij al full-time aan het werk? Dan is mijn tweede advies voor jou: Je baan is het aller belangrijkst. Daarmee bedoel ik niet dat je moet inleveren op je privéleven door bijvoorbeeld veel over te werken, maar dat je baan je voldoening moet geven. Je spendeert nou eenmaal het overgrote deel van je wakkere uren op kantoor, in de bedrijfsauto of achter de kassa. Heb je meer uitdaging nodig of simpelweg een meer aangename werksfeer? Zoek een andere baan. Vind je niks in je omgeving? Verhuis. Desnoods naar het buitenland.

Nu is het moment daar dat ik mijn eigen advies ga opvolgen. Het moment dat ik in mijn broek poep van spanning. Ik ga emigreren naar Denemarken om te werken voor Lego.

Wanneer je baan niet meer voldoet aan je eis voor voldoende voldoening, ga je compenseren. Als resultaat heb ik nu een enorm druk sociaal leven en een redelijk strak sportschema. Dit alles ga ik op een enorm laag pitje zetten voor de kans op een gave baan. Een baan die hopelijk als solide basis gaat dienen om een leven omheen te bouwen, waardoor ik ’s-avonds voor de verandering eens de tijd neem om op de bank te ploffen. Niet afspreken met vrienden, geen uitlaatklep zoeken voor mijn energie en creativiteit, maar gewoon met een voldaan gevoel onderuit hangen. Heerlijk lijkt me dat.