Hoge hakken en ego

Ze denkt weer aan het moment dat ze daar stond.

‘Een koude bries blaast haar blote benen vol gevogeltevel. Haar huid reageert heftig op kou om vervolgens naar paars te neigen, die van haar handen nog eens extra op spanning. Ze vindt haar handen al niet mooi. In elkaar gedraaid houdt ze deze achter haar rug en staat ongemakkelijk wiebelig op haar iets te hoge hakken. De verticale positie verkrampt haar tenen en haar jurkje blijkt te kort.

Een man met verwilderd haar komt door de poort van het station gelopen en kijkt om zich heen. Hij draagt een flets spijkerjasje over een licht knellend paars overhemd. Ze weet gelijk dat hij het is door de grote zwarte bril.

“Hé, lekker ding, sta je er al lang?” roept hij lollig over het plein. Met een zelfverzekerde tred loopt hij recht op haar af, gaat pal voor haar staan en boort zijn blik in de hare. Wat ze in zijn ogen ziet is anders dan ze had verwacht. Ongemakkelijk vertrekt ze haar mond tot een grijns en de grond onder haar hakken lijkt ineens van klei. Zijn kleine rood doorlopen ogen hebben een nare cynische blik, zijn mondhoeken hangen, naast diepe groeven. Zijn tanden zijn écht heel geel. Niks zoenen, denkt ze. Eerlijkheid is hier de beste optie.

“Ik kan het niet, dit gaat niks worden”, zegt ze vastbesloten.
Zijn blik wordt harder, bijna duivels en hij sist: “kutwijf, jullie zijn ook allemaal hetzelfde”, draait zich om en loopt weer richting trein.’

Thuis schopt ze haar hakken uit en schenkt een glas wijn in.
Wat bezielt haar toch? Ze had weer geloofd in een gelijkgestemde ziel. Tijdens de urenlange chatsessies en belafspraken was hij helemaal meegegaan in haar fantasie en dat had bij haar de illusie gewekt dat hij haar vriend was. ‘Hij leek speels, gevat, grappig maar vooral romantisch’.

Ze beseft opeens dat ze bij wildvreemden nog steeds Hem zoekt.
Hoe lang ging ze zichzelf nog voor de gek houden?

Ze tikt haar contactenlijst open en staart lang naar zijn naam: degene die ooit zo belangrijk was. De ruzie was behoorlijk heftig geweest. Ze wist niet meer waarover.

Ze neemt een slok wijn, opent het contactschermpje en begint met typen.