Geen nieuws is goed nieuws!

Iedere morgen prop ik me met al die anderen in de gele tuinslang van de NS.
Een ietwat treurige maar broodnoodzakelijke gang naar de andere kant van de IJssel.
Nors kijkende reizigers met hun tas pontificaal naast zich geplaatst nemen twee plaatsen in, in plaats van één. Dubbelgangers zijn het. De meesten lezen hun krantje of staren op het verlichte schermpje van de mobiel.
Er heerst een opvallende eensgezindheid zo s ’morgens vroeg. Iedereen zit in hetzelfde schuitje.
In het half uurtje dat ik dan voor mezelf heb lees ook ik het laatste nieuws.
De krant, de mobiel. Er ontgaat mij en al die anderen niets. Helaas.
Tussen Zwolle en Wijhe heb ik het nodige geweld en portie ellende al voorbij zien komen.
Goed nieuws is schaars tegenwoordig en het weer is de laatste tijd ook al niet best.
Vluchtelingen, ongelukken, moordpartijen, corruptie, Gerard Joling en Peter Jan Rens.
De bittere cocktail leeggedronken tot de laatste druppel. Een pittig ontbijtje. Wat een droefheid zo vroeg op de morgen. Tussen Wijhe en Olst begin ik aan Facebook in een poging een beetje op te vrolijken. Afleiding doet een mens goed.
Tussen Olst en Deventer heb ik nog 6 minuten om Twitter te checken voordat ik moet overstappen op de trein richting Apeldoorn. Helemaal up-to-date speel ik snel nog even een spelletje wordfeud met mijn oude moeder.

Deze ochtend besloot ik het anders te doen. Geen krant, geen mobiel. Geen nieuws, goed of slecht.
Het Internet duiveltje probeerde mijn weerbarstigheid te breken. Ontwenningsverschijnselen (echt waar!) die mij probeerden te verleiden om overstag te gaan was ik de baas.
Mijn mobiel trilde verleidelijk in mijn broekzak maar ik kon de reflex om hem te pakken weerstaan.
Nu even niet! Vandaag doe ik het anders.
Ik keek naar buiten en zag een prachtig weidelandschap aan mij voorbij trekken.
De zon kwam al op. Een beetje ochtenddamp lag nog als een wazige deken op de velden.
Het was een vredig tafereel. Geen geweld geen oorlog, geen bekende Nederlanders. Niets van dat alles.
Links en rechts een boerderij met wat koeien. Kale maisvelden en sloten kaarsrecht zoals je ze alleen in Nederland ziet. Kerktorens in de verte. Wow! Wat een uitzicht! Zo dichtbij!
Mijn mobiel trilde verontwaardigd maar ik negeerde de lastpak.
Zo makkelijk is het dus! Zo eenvoudig. Vandaag deed ik het anders.
Geen nieuws is dan toch wel heel goed nieuws!