Dankjewel Bianca

Dat mijn leren jas, jeans, sneakers, brillen, blindenstok en vooral mijn zwarte haar jou niet deed schrikken.
Dat mijn naam jou niet deed denken aan het (minder, minder) roepen van Wilders.
Dat je mij als mens behandelde en mij vooral niet zag als een (stomme buitenlander/Kut Marokkaan).
Dat je mij niet zielig vond maar juist mijn handicap voor even deed vergeten.
Dat je mij wilde helpen en voor de glimlach op mijn gezicht.
Wereld zal velen malen kleurrijker zijn geweest als veroordeling plaats ging maken voor (gewoon een gesprek met elkaar beginnen over niets!)
Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen.
Dankjewel, Dat je mijn hart het woord gaf en niet mijn voorkomen.

Jij bent mijn heldin
Dag Bianca, ik zie maar weer.

Mohammed.