Dag stoffig saucijzenbroodje

Druk als vanouds was het zaterdag bij de plaatselijke La Place; in de V&D-winkel ernaast winkelden oud en jong gemoedelijk zij aan zij. Aan het personeel was weinig te merken. Eigenlijk lijken personeel en bezoekers van V&D nogal op elkaar. Waarschijnlijk bestelden zij thuis allemaal bij Zalando en Bol.com. Toch was het een gek gezicht, dat gesloten pand om maandag. Een beetje gelaten houding had iedereen, en iedereen ging zijns weegs.

Terug naar het warme nest met werkende wifi. In de jaren zeventig was een zaterdags bezoek aan V&D nog een absolute must. Je ging ernaartoe voor een eerste ervaring met een roltrap of een volautomatisch getapt softijsje. In de restauratie kon je saucijzenbroodjes met schoenmaat 45 krijgen. Ome Ton Dreesmann stond pal voor zijn personeel en kocht er nog wat bedrijven bij.

Anno 2016 betekent dat allemaal niet zoveel meer. De nieuwsvolger van vandaag weet inmiddels dat de familieleden van het Vendex-concern – achthonderd zijn het er volgens de Volkskrant – al in 1995 hebben gecasht, inclusief de familie van oud-politicus Paul Rosenmöller. De investeerders plukten de rijpe vruchten en lieten de Vendex-boom aan zijn lot over. V&D werd een winkel van het verleden.

Terwijl wij doordeweeks onze spullen elders kochten, namen wij zaterdags nog weleens een kijkje bij V&D. Uit nostalgie kochten wij veel te duur haknougat en een paar onderbroeken, en als het echt moest een nieuwe portemonnee. 1979 en 2016 is een wereld van verschil, de enige die er zich niets van aantrok is de Heilssoldaat met zijn Strijdkreet. Die zingt ook voor gesloten deuren nog zijn eeuwig psalmenlied, en blijft bestaan.