Barst

Tijdens het rijden valt mij plotseling een barst op in de voorruit. Die zat er gisteren nog niet. Ik herinner mij een hard tikkend geluid van enkele weken geleden. Toen verscheen er een sterretje in het raam. Ik herinner mij ook de gedachte; daar moet ik wat aan laten doen. Nu is het te laat. Ik heb er niets aan gedaan.
Gebruik een doos of een document om alles in te doen (echt alles) dat je aandacht heeft. Dit is de eerste stap, ‘capture’ van de methode van Dave Allen die Getting things done heet. Past bij jullie alles –echt alles- wat je aandacht heeft in één document of doos? Bij mij niet. Maar enfin, laat ik niet moeilijk doen. Bekijk per project of je er iets aan kunt doen. Zo niet, berg het dan op of gooi het weg. Dit is stap twee, ‘clarify’. Verhelderend niet? Waar je niets aan kunt doen berg je op of gooi je weg. Ik krijg daar maar geen genoeg van. Terug naar die ster in de voorruit. Het had mijn aandacht en ik kon er iets aan doen. Maar ik deed het niet.
Mogelijk was er iets mis met mijn commitment. Of mijn hoofd werkt volgens een andere methode. Deze dan. De urgency-importance matrix van Dwight Eisenhower. Alles wat wij doen is te verdelen in vier categorieën. Urgent, belangrijk, onbelangrijk en onzin. Deze laatste categorie heet anders, maar komt daar wel op neer. Volgens de theorie verkwanselen we in de laatste categorie tijd die niets bijdraagt aan onze resultaten. tv kijken en dagdromen vallen er onder, bijvoorbeeld. Nou vraag ik je. Enfin we doen gewoon weer niet moeilijk.
Volgens deze theorie, veroorzaken urgente zaken vooral stress, terwijl het zelden belangrijke dingen zijn. Belangrijke zaken zoals ontspanning en beweging worden door ons juist schandelijk verwaarloosd. Maar, zegt de theorie geruststellend, wat je te lang veronachtzaamd in deze categorie, wordt vanzelf urgent. En dan moet je wel. Dat is er met mijn ster gebeurd! Gelukkig. Mijn logic is niet fuzzy. Ik ben geen chaoot.
Ik doe de ruitenwissers aan. Ze maken een wobbelig geluid. Het regent niet. De barst bevindt zich buiten het bereik van de wissers. Nee, die laat zich niet wegpoetsen, opbergen of weggooien. Ik laat ‘m zitten in de categorie belangrijk. Dat kan best nog even. Ik buig niet. Barst maar.