Allemaal hetzelfde? If only…

"Kak!" was mijn reactie toen ik vorige week bij de supermarkt kwam en zag dat ik mijn pinpas was vergeten. "Is de winkel dicht?" vraagt een dame met een hoofddoek. Haar dochtertje kruipt snel achter het been van haar moeder, net zoals die kleine meid van mij dat doet als papa iets spontaans tegen een vreemde zegt. "Nee, mevrouw, de winkel is er helemaal klaar voor, maar ik niet: pinpas vergeten!" Ze lacht vriendelijk en begripvol. "En u betaalt natuurlijk niet mijn boodschappen hè?" lach ik wat dommig terug. "Oh, maar dat wil ik wel hoor. Met alle liefde." Huh? Die zag ik even niet aankomen. Even schakelen. "Nou, laat ik nu net mijn maandboodschappen gaan doen!" is mijn reactie. "Prima hoor, geen enkel probleem." Ze meent het ook nog… Ik rits mijn jas dicht, vertel de vriendelijke dame met de hoofddoek dat ik dat heel lief vind, maar dat dat echt niet hoeft. Ik loop terug naar huis. Flabbergasted.

Gisteravond. Telefoon. Een agent die vraagt of ik mijn rijbewijs toevallig kwijt ben. Of ik thuis ben, dan komt hij hem direct even brengen. Sterker nog, hij staat al voor de deur: waakzaam en dienstbaar, meneer! Hij bleek te zijn aangesproken door een man, in de buurt van de schoenenwinkel waar ik net was geweest. De beste man, die keurig Engels zou spreken, had de agent geroepen toen die langs reed. Gelukkig had de agent het telefoonnummer van de eerlijke vinder genoteerd.

Meneer Ait el Jilali, die inderdaad keurig Engels sprak, vertelde mij dat hij geen moment had getwijfeld toen hij de politiewagen zag. Hij vond zijn manier van handelen niet meer dan normaal. Zo was hij nu eenmaal opgevoed. Hij bleek een Marrokaanse Moslim te zijn die hier studeert. Het feit dat Moslims, en met name Marokkanen, zo’n slechte reputatie hebben, houdt hem erg bezig. Vandaar dat hij er alles aan doet om het goede voorbeeld te geven aan anderen van gelijke komaf. Om te laten zien dat het anders kan. Dat het anders moet. “Als ik iets goeds doe voor een ander, en die ander doet weer iets goeds voor een ander, en die doet weer iets goeds voor een ander …” As we sow, so shall we reap. Ik sloot het gesprek af door hem veel geluk te wensen, en kreeg daar in een vriendelijke toon "Insjallah" voor terug.

Beste meneer Ait el Jilali, lieve mevrouw bij de supermarkt: blijf zaaien. Blijf zaaien, dan betaal ik de volgende keer de boodschappen van een ander die zijn pinpas is vergeten. Wie weet zetten we wel iets moois in gang.

Voor wat het waard is vanuit mijn mond: Insjallah.