Alleenstaande moeder

Om nog op tijd te komen voor de film en de regen te ontwijken stap ik het laatste stukje vanaf het station in een tram. Bijna ga ik onderuit op de natte en modderige vloer.
Als ik niet veel later in de rij sta voor een bak popcorn valt mijn oog op een lange mooie jongen. Zijn blik is gericht op een kleine brunette voor hem. Hij heeft overduidelijk een grap gemaakt want zij lacht hardop terwijl ze verlegen van hem wegkijkt. Zonder dat zij het ziet, zie ik hem naar haar kijken met een blik in zijn ogen die verraad dat hij haar leuk vindt. Als ik al binnen zit, schuift het nieuwe stel naast mij in de rij. Tot de film begint zijn ze druk in gesprek en ik zie dat zij speels even zijn wang aanraakt. In mijn buik kan ik de zenuwen weer voelen die ik had toen ik met mijn eerste liefde naar de film ging. Het moment dat de lichten in de zaal langzaam dimden en zij haar warme hand in de mijne legde. Als ik er aan terugdenk, krijg ik weer kriebels in mijn buik en ik glimlach om de fijne herinnering. Mijn eerste echte liefde. Het is alweer zestien jaar geleden. Zestien jaar geleden dat ik geloofde dat wij voor altijd bij elkaar zouden blijven. Dit pakte echter anders uit. In de jaren die volgende heb ik wel het geluk gehad om meerdere keren mijn hart te verliezen, maar altijd weer kwam er een moment dat ik besloot om alleen verder te gaan.
En nu sta ik aan het begin van een groot avontuur. Mijn zoektocht naar de liefde heb ik tijdelijk op pauze gezet, want ik heb besloten om moeder te worden. Alleenstaande moeder.
Terwijl het meisje halverwege de film dicht tegen hem aan kruipt en hij haar heel stilletjes zoent, krijg ik een brok in mijn keel en overvalt mij een steek van jaloezie. Moet ik niet ook eerst mijn grote liefde vinden?
Wanneer ik buiten kom, regent het nog steeds. Ik knoop mijn jas tot boven dicht en zet mijn muts tot over mijn oren op mijn hoofd. In een flits zie ik ze staan aan de overkant van de straat. Hij heeft haar hand vast en zij kijkt verliefd omhoog naar hem zonder dat ze last lijkt te hebben van de regen in haar gezicht. Wat zijn ze lief samen.
En tegelijkertijd besef ik dat mijn gekozen weg de juiste is. Ik weet het niet alleen, maar ik voel het ook. En ja, ik hoop dat ik ook ooit weer zo in de regen zal staan, zonder de koude druppels op mijn gezicht te voelen en alleen haar warme hand in de mijne. Maar tot die tijd droom ik over een heel klein mollig handje dat over 9 maanden mijn hand vast zal pakken en zal overspoelen met liefde.