Zo’n dag

Het was zo’n dag. Zo’n dag die begonnen was met een slapeloze nacht. Een lichamelijk ongemak waarvan ik u de details zal besparen. Als een zombie loop ik rond.
Ik leen de auto van m’n moeder en gooi er bij de pomp per ongeluk diesel in in plaats van benzine. Een reparatie van 250 euro! Ik ga naar het ziekenhuis (vanwege dat lichamelijk ongemak) en krijg geen prettig nieuws. Ik werk een paar uur achter de computer en bij het opslaan van het bestand gaat iets mis. Al m’n werk weg! Ik denk ik moet even gaan fietsen breekt m’n ketting! Lopend terug. Vrieskou. Geen handschoenen. Zo’n dag.

Maar dan, als ik ‘s avonds naar de supermarkt loop, (voor de tweede keer, de eerste keer helaas portemonnee vergeten) als ik daar loop door de klamme avond, klinkt daar opeens schitterende pianomuziek uit een huis. Een voorbode? En als ik dan thuis sta te koken (veel te laat, hongerige kinderen, chagrijnige man) en besluit een uitje door de andijviestamppot te doen omdat ik ergens heb gelezen dat juist in uien een heel bijzonder goedje zit dat dan weer precies die ene ziekte voorkomt, dan opeens zie ik het licht. Ik zie het niet alleen, ik vóel het ook. Hoe bijzonder het is. Hoe onuitsprekelijk fantastisch het is. Hoe Groots het is. Dat alle planten en bomen van de wereld dusdanig geëvolueerd zijn dat ze samen, met elkaar, precíes dát leveren wat wij mensen nodig hebben. Alle vitamientjes, alle mineralen, álle stofjes in perfecte balans. Ja, zelfs medicijnen voor als we ziek zijn. Álles is er! En dat terwijl volgens Darwins Origen of Species planten zich normaal gesproken zo ontwikkelen dat ze hun natuurlijk vijanden (ons) steeds te slim af zijn. Hoe kan het dan dat ze zich niet in het wilde weg alle kanten op zijn gaan evolueren om steeds onaantrekkelijker te worden voor ons en alle andere diersoorten? Of dat ze niet allemaal dezelfde richting op geëvolueerd zijn zodat we nu zouden zitten met een overdosis van het één, en met een tekort aan het andere? Iedere plant heeft zich aangepast op z’n eigen tempo en op z’n eigen unieke wijze. Ogenschijnlijk door toeval gedreven. Maar dat ze dan toch samen uiteindelijk na miljoenen jaren voor óns, een natuurlijke vijand, het complete pakket leveren, dat is toch werkelijk een wonder. Grandioos.

Het was werkelijk een kutdag vandaag. Maar dan wel een met een gouden randje.