Oh, oh, Johnny…

“Ooit kom ik terug” waren destijds bij zijn afscheid zijn laatste emotionele woorden, die krakerig door de microfoon knarsten in een volle Arena, en die hij richtte tot de vaak kritische Amsterdamse fans. Het dolenthousiaste publiek klapte haar handen stuk voor deze Mokumse jongen die de voorgaande jaren hun harten had gestolen met zijn onverzettelijkheid en verfijnde trap. Via Atletico Madrid, Everton FC, Fulham FC en Hertha BSC is deze routinier na jaren afwezigheid eindelijk weer thuis in zijn Amsterdam. Gepokt en gemazeld in de beste en zwaarste voetbalcompetities van Europa kon hij vorig jaar kiezen voor clubs uit het Midden-Oosten, Amerika of China, waar het geld tegenwoordig overdadig goed is, maar John(ny) Heitinga volgde zijn hart en maakte zijn belofte waar; hij keerde terug naar het warme bad Ajax, waar het publiek hem onthaalde met een staande ovatie en de trainer aangaf een speler van zijn kaliber goed te kunnen gebruiken in zijn jonge maar onervaren ploeg, zowel op het veld als in de kleedkamer. Nu we iets over de helft van de competitie zijn is de terugkomst niet het succes geworden zoals een paar maanden terug werd voorgehouden. De ploeg is al vanaf de eerste dag de nummer één in de competitie maar drie korte invalbeurten in het eerste elftal van Ajax en één wedstrijd bij Jong Ajax op het tweede niveau is alles wat hij tot nu toe heeft gespeeld. Van Premier- en Champions League naar de Jupiler League is een enorme stap maar dan wel de verkeerde kant op. Dat Heitinga zijn laatste jaren in Engeland en Duitsland niet alles speelde door blessures en vormverlies was geen geheim en het is dan ook de vraag of de Ajax leiding en technische staf zich zo ontzettend heeft vergist in deze publiekslieveling, die bewust koos voor de liefde voor het spel en niet het financiële gewin. De terugkeer van een speler naar zijn oude club is niet altijd succesvol. In Nederland wordt al snel verwacht dat een oudere ervaren speler het niveau haalt van zijn succesvolste seizoen uit vervlogen tijden en daarnaast ook nog een vaak erg jong en onervaren elftal leidt naar onmogelijke successen. Het siert de speler Heitinga dat hij zich schikt in zijn huidige marginale rol en geen onvertogen woord uit tegen de pers over het feit dat hij niet eens meer plaatsneemt op de reservebank maar op de tribune, te midden van het publiek dat hem eens zo eerde. Helaas is John Heitinga een voorbeeld van een speler wiens carrière uitgaat als een nachtkaars. “Oh, oh Johnny…. wat jammer!