Muziek verbroederd
Lastige keuze. Deze wel doen, of toch liever die? Al knippend en plakkend begon het vorm te krijgen. Tevreden? In mijn ogen kun je dat nooit zijn, omdat er altijd wel een nummer mist. Na de nodige uren van twijfel was ik klaar. Dan begint het wachten en vooral het verheugen. Dagen, misschien zelfs weken waarin ik mezelf verheugde op dat jaarlijkse moment. De periode vanaf kerst tot nieuwjaarsdag. Via radio en vooral tv heb ik weer genoten. Desalniettemin was deze editie anders. Niet beter of slechter, maar anders. Dit jaar viel mij iets op, namelijk saamhorigheid. Dit jaar zag ik mensen samen luisteren, genieten en ontspannen. Onbekenden werden voor even één. Al deze mensen zorgden deze dagen voor een ander beeld op de televisie. Voor één keer niet alle ellende in de wereld. Voor één keer niet de sores die momenteel onze samenleving in zijn greep heeft. Geen aanslagen, moorden of verdwijningen. Natuurlijk, alle gruweldaden in de wereld gingen door. Geweren lieten zich niet het zwijgen opleggen door instrumentaal ondersteunde gezongen tekstfragmenten. Het geweld voerde bij ons thuis voor even niet de boventoon. Niet alleen bij ons thuis, maar in veel meer huiskamers. Muziek verbroederd. De Top2000 heeft mij een week gegeven waarin muziek de boventoon voerde, waarin ik voor even zou vergeten dat de wereld op zijn kop staat. Dit vergeten is echter onmogelijk. Wie goed naar de lijst der lijsten kijkt, ziet dat de problemen in de wereld erin terugkomen. Alleen door enkel en alleen te kijken naar de top-3 van deze editie zien we dat deze is getekend door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. De gruweldaden in Parijs van november. De pianist. Beiden hebben bijgedragen aan de nieuwe nummer één, gekozen uit verbroedering. Verbroedering met de slachtoffers, overlevenden en een verbroedering van de westerse samenleving. Na het nummer van John Lennon nam de realiteit weer de overhand. Vergeldingen in het Midden-Oosten, aanranding in Keulen. Slechts een week geleden en van de verbroedering is amper meer iets merkbaar. Of gaat schaatsen op de snelweg hier verandering in brengen?