Misgenoegen

Lieve Martine, weet jij wat voor geluid eekhoorns maken? Ik sinds gisteren wel. Ik hoorde een soort vogel geknars. Alsof een depressieve merel gefrustreerd uiting gaf aan haar misgenoegen. Druk sprong de eekhoorn de boom in, vloekend en tierend om vervolgens toch nog even terug te keren. Verwilderd keek ze me aan. Ik stond ondertussen stil en zag het tafereel aan en vroeg me af wat er in dat koppie omging. Het tafereel deed me denken aan momenten dat ik zelf stampvoetend de wereld over ga, boos op alles wat los en vast zit. De momenten van uitbarsting beperken zich meestal tot de gevalletjes huishoudelijke pech, zoals daar zijn: volle bekers melk over de tafel, alles wat met poep en pies te maken heeft en spullen die onnodig stuk gaan zoals mijn spliksplinternieuwe iPad air. Op die momenten komt er stoom uit mijn oren, zie ik eruit als een verwilderde eekhoorn en is het hoog tijd een luchtje te scheppen. Martine, hoe zorg jij ervoor dat je je gemoed onder controle houdt op moeilijke momenten, zodat gefrustreerd vogel geknars niet nodig is?

Lieve Geraldine, ik krijg nu een beeld voor me dat jij wild door de bomen slingert achter die eekhoorn aan. Om ‘m vervolgens op zijn roodbruine harige rug te tikken en samen in een hol jullie noten voorraad te delen. Gewoon om elkaar te steunen in de strijd der frustraties. Dat is wat ik vaak doe na het ontplof moment. Ik bel een vriendin en na 3 minuten weet ik dat weer dat het er helaas bijhoort, die kortsluiting in ons hoofd. Het zijn alle ‘moetjes’ en daarbovenop gebeurt er iets wat we niet willen.
Lastiger wordt het als dat even niet kan. Ik ga dan alle voorraden in huis plunderen en mezelf troosten. Helemaal fout. Niet alleen een zak noten gaat er dan aan maar ook nog een stuk kaas en tot slot een hap mierzoete schuimpjes. Om daarna misselijk en van mezelf balend weer de to-do lijst op te pakken. Shit happens. Iedereen heeft er wel eens last van. Wat voor mij tegenwoordig wel erg goed werkt, vrolijk of gefrustreerd: ik ga hardlopen. En met een beetje geluk kom ik dan onze roodharige pluimstaart vrienden tegen, vliegend van tak naar tak met hun mooie rode zwiepstaart, fleuren ze mijn dag op. Dus Geraldine, nee ik hou mijn gemoed helemaal niet onder controle, soms moet de boel blijkbaar even ontploffen en ach dan weten we in ieder geval dat de ontstekingsknop nog werkt….

Wij schrijven sinds afgelopen zomer blogs naar elkaar en zoeken een breder podium!
Lees meer op https://pumpsoppluche.wordpress.com/