Milieuzon(d)e

Boris de Groot 22 jan 2016

Milieuzone wel of niet. De grote steden willen wel en de politiek lijkt nog te twijfelen. Geruststellende gedachte overigens dat politiek Den Haag twijfelt. We kennen ze niet anders en standvastigheid in hun visie en besluitvorming zou ons normale burgers alleen maar verwarren.
Zo ook Utereg me stadsie, pionier op het gebied van milieuafbakening. De stad heeft een verdedigingslinie van milieucamera’s en vuile diesel werende bebording opgeworpen waar je u tegen zegt. Het kan niet anders of je fietst binnenkort, of misschien nu al, door de schoonste stad van Nederland. Ware het niet dat schijn bedriegt.
Deze dagen heeft de koude ons dan eindelijk in de greep heeft, of beter nog greepje. Laten we wel wezen, dat gekwakkel van een nachtje vrieskou en daarna meteen weer dooi kun je moeilijk een Siberische uitdaging noemen. Het is meer een gestreste klimaatverandering die nog enorm twijfelt welke kant het op wil gaan. Zie daar, weer een metafoor voor onze vaderlandse politici. Ik dwaal weer af en zo weet de lezer niet meer welk punt ik probeer te maken. Ik zou de politiek in moeten gaan.
Ok, het ging dus om de milieuzones en dan speciaal die in Utrecht. Met deze paar koude dagen kom je er achter dat alle milieumaatregelen voor de kat zijn vaginale uitsnijding zijn. Fiets omstreeks half zeven in de ochtend maar eens door de stad en je constateert een aantal dingen. Alle auto’s hebben bevroren ramen, om de twee auto’s draait er eentje stationair en produceert een walm van heb ik jou daar en door elke walm zie je het baasje driftig in de weer met een krabber van de Action. De hele fietstocht op weg naar je werk adem je een geurige cocktail van twijfelachtige longembolie verhogende zuurstof in wat eigenlijk geen zuurstof meer is maar meer zure stof. Eenmaal aangekomen op je werk ga je vrolijk verder met het inademen van eveneens twijfelachtige kunstmatige lucht komende uit het plafond en gezien je ervaring onderweg ben je ook nog eens blij dat de ramen niet open kunnen. Na je werk mag je vervolgens weer op je fiets terug naar huis en is voor het gemak de avondspits ook al begonnen. Nu weer om de paar meter een walm, verschil is dat alle heilige koeien nu ook daadwerkelijk bewegen.
Gelukkig maar dat de stad milieumaatregelen heeft getroffen. Ik kijk uit naar een lang en gezond leven.