”Maar ze vraagt er toch gewoon om?!”

Het afgelopen nieuwsbericht over de massale aanrandingen en zelfs verkrachtingen in Keulen schokte de wereld. ”Hoe kan dit nou nog gebeuren?” Denk je dan. Er zijn al gigantisch veel statements gemaakt via bijvoorbeeld social media, maar ook op de pleinen van Keulen. Nu vond ik persoonlijk één actie eruit springen, een kunstenares protesteerde naakt tegen verkrachting. Dit deed ze door middel van een tekst die ze bij zich droeg op een bord. Over deze actie word erg veel gepraat, wellicht heb je de actie wel voorbij zien komen op Facebook, mensen respecteren de actie over het algemeen erg, maar hoe kun je dat eigenlijk ook niet doen bij een actie als deze? Het is eigenlijk absurd dat men hedendaags nog moet zeggen dat verkrachting niet oké is, en al helemaal dat dat nog herhaald moet worden ook. Maar hoe vaak hoor je niet van iemand ”zo hé, die vraagt er ook om!” als een vrouw of meisje een rokje draagt wat iets te kort volgens de mening van de persoon die de opmerking maakt. Misschien maak je je zelf ook wel vuil aan perongelukke opmerkingen als deze, zelfs ik moet toegeven dat ik weleens iets in die trend heb gezegd. Is het dan gek dat we moeten herhalen dat verkrachting niet oké is, als we zelf dit soort dingen zeggen? Want als we eerlijk zijn, doen deze opmerkingen misschien wel meer kwaad dan we denken. Nu kom ik dus terug op het protest van de naakte kunstenares, zij wilde duidelijk maken dat geen enkele omstandigheid ”er om vraagt”, zelfs niet als je naakt bent. Ik denk dat dit nog niet duidelijk genoeg naar buiten komt in de wereld, en het begint natuurlijk bij jezelf, dus ik vraag me af of het zou helpen als we wat minder anderen zouden beoordelen, en wat kritischer keken naar onszelf.

Sophie Lucassen