Lamlendige leegte

Nadat ik drie mailtjes verwijderd heb, zit mijn dag op het werk er alweer op. Buiten gebeurt er weinig. Binnen haal ik nog een bakje koffie. Mijn collega’s zijn vandaag vrij, ziek of gewoonweg afwezig. Mijn manager heb ik al drie maanden niet gezien. Het is nu aan mij om mezelf bezig te houden. Werk naar mij toe te trekken. Me pro-actief opstellen. Of de hele dag kattenfilmpjes kijken. Controle is er namelijk niet op wat ik doe. Interesse naar wat ik doe is er nog minder.

In de trein naar huis word ik niet gecontroleerd. Mijn coupe is bijna leeg. De andere mede reizigers kijken naar hun mobiel of naar buiten. Als er iets wordt omgeroepen, klinkt het onduidelijk. Het is aan mij om te zien wanneer ik uit moet stappen. In de tussentijd kan ik kattenfilmpjes kijken.
Thuis is mijn vriendin afwezig. Ze is sporten. Ik kijk het nieuws en er is weinig gebeurd. Na het koken is het wachten tot ze weer thuis komt. Ze zal weinig tegen me zeggen, maar we gaan dan wel samen slapen. Tot dat moment kan ik kattenfilmpjes kijken.

En natuurlijk kan ik een betere vriend zijn, gesprekken met vreemden aangaan of simpelweg beter op mijn werk presteren, maar waarom zou ik. Niemand die het van me verlangt. En iemand moet toch die kattenfilmpjes kijken. Heb je deze al gezien?