ik ben het zat! maar wat moet ik doen?

Ik ben het zat, te horen dat Nederlanders zuinige mensen zijn die 1 koekje aan bezoekers geven(jaren ’50 toen er nagenoeg niets was). Ik ben het zat te horen dat Nederlanders niet gastvrij zijn (wie heeft pleegkinderen?). Ik ben het zat te horen dat Nederlands eten saai is (waar vindt je een dergelijk diversiteit aan voedsel en restaurants?) Ik ben het zat te horen dat wij zoveel discrimineren. 50% van de medewerkers op de afdelingen waar ik manager was(>100) is van herkomst niet uit Nederland afkomstig. Ik ben het zat weggezet te worden als een mens dat discrimineert omdat ik een zwarte piet de hand schudde. Ik ben het zat niet te mogen praten over de scholengemeenschap achter mijn huis waar 90% van de leerlingen van herkomst van buiten Nederland komt. Geen probleem zegt u? U woont er niet naast. U wordt niet bespuugd als u met u hond uitgaat. U wordt niet beschimpt als u vriendelijk vraagt of je mag passeren. Het gesprek aangaan zegt u? Natuurlijk! Dan weet ik zeker dat mijn ruiten er vanavond uit liggen. De schoolleiding aanspreken zegt u? Die ontkent dat er een probleem is en heeft alleen lieverdjes op school. Het zijn er maar 2000.
Gelukkig hebben wij een Multi culti vriendenkring. Heel gelukkig worden we daarvan. Nieuwe Iranese gerechten van onze buurtjes, met Turkse vrienden naar Istanboel, Chinese vrienden die graag langs komen voor een Nederlandse groentesoep( maar ook voor andere gerechten hoor ). De Roti ontbreekt natuurlijk niet vanuit Surinaamse maar ook niet vanuit Hindoestaanse hoek.
En natuurlijk wordt ik helemaal gelukkig van mijn liefste vriend die 40 jaar geleden een vluchteling uit Eritrea was. Nu een succesvol ondernemer en gewaardeerd lid in onze samenleving, politicus zelfs. Hij inspireert mij om een goed lid van deze samenleving te zijn, het beste voor elkaar eruit te halen.
Als ik aan onze vrienden vraag wat ik anders, beter, moet doen om de nieuwe Nederlanders tegemoet te komen, wordt er geantwoord dat ik duidelijk en rechtuit moet zeggen wat ik verwacht. Als ik het probleem met de scholieren beschrijf, halen zij hun schouders op…wat moet je doen? Klaarblijkelijk zijn zij al teveel Nederlander geworden om goede adviezen te geven. Wij als Nederlanders zijn lijdzaam geworden, en dat ben ik zat! Maar wat moet ik doen?