I, Robot

Enkele dagen geleden liep ik door de stad op zoek naar nieuw schoeisel. Tijdens het struinen door de winkelstraten viel op dat er nog steeds veel panden leeg staan, ‘te huur’. Een van de oorzaken van deze ontwikkeling is naast de naweeën van de crisis ongetwijfeld de toenemende internetverkopen. Thuis vanaf de bank twintig paar schoenen via internet bestellen om vervolgens weer driekwart terug te sturen. Er komt geen vriendelijke verkoper meer aan te pas die laat zien waar de suède jasjes hangen. Nee, het digitale tijdperk is niet meer te stoppen. Afgelopen jaren zijn er veel Hollywood-producties gemaakt die ons een blik in de toekomst gunnen. Neem nou de film ‘I Robot’ die afspeelt in een tijdperk dat grotendeels gerund wordt door robots. Van vuilnismannen tot poetsvrouw, van receptionist tot kledingverkoper. Een ‘vriendelijke’ robot verwelkomt je, wijst de weg en doet het huishouden. Mensen worden overbodig. Dit klinkt erg futuristisch en onwezenlijk. Maar dit is het wat mij betreft niet als je terugkijkt naar de technologische ontwikkelingen in de afgelopen vijftig jaar. Wie had enkele jaren geleden kunnen bedenken dat er nu, anno 2016, zelfsturende auto’s zouden zijn? En toch zijn ze er. Ondertussen loop ik door een schoenenzaak als een vriendelijke verkoopster op me afstapt. Een lichte zweem van parfum bereikt mijn neus. Ik vraag haar hoe de feestdagen waren. Lachend vertelt ze over de mislukte kalkoen. Een kwartiertje later verlaat ik de winkel met nieuwe schoenen en een leuke anekdote. Gaat een robot mij over enkele jaren vertellen hoe zijn of haar Kerst was? Ik ga er hierbij overigens niet vanuit dat ze kalkoen eten. Een geparfumeerde robot lijkt mij ook onwaarschijnlijk. Alhoewel, een robotverkoper bij Douglas zou het tegendeel kunnen bewijzen. Onrustig vervolg ik mijn weg en zie een eindje verderop een lopend reclamebord. Een man, gevangen in een groot bord, strompelt over straat. Dit lijkt me nou typisch een klusje voor robots. Hoe zit het dan met sport? Gaan we straks allemaal een kaartje kopen voor een tenniswedstrijd tussen ‘Roger C3-P0 Federer’ en ‘Rafael R2-D2 Nadal’? Klonen van de echte, maar dan anders. Tennissende robots, die tijdens geen bananen eten maar aan een oplader hangen om hun energielevel aan te vullen. Zo kan ik nog wel even doorgaan, fantaserend over de toekomst en de veranderingen die er aan zitten te komen. Ik loop langs een coffeeshop en bedenk me dat een stonede robot wel eens erg grappig zou kunnen zijn…