I LOVE YOU TODAY

Dinsdagmiddag CS .Metro 54 staat klaar om te vertrekken. Nog 1 minuut. Ik trek een sprintje zoals anderen met mij, en dan ineens zie ik hem….De Tas…MIJN tas die ik lange tijd dagelijks volstouwde met werk en prive, volgepropt en afgeleefd tot het niet meer kon.Een zelfde exemplaar heb ik nooit meer kunnen vinden en daar was hij, ineens,zomaar tussen de menigte. Ik spreek de draagster van de tas aan; ” waar en hoe wanneer gekocht “…het biedt geen soelaas, te lang geleden. “jammer”en ik loop verder . Ineens staat ze voor me. “heb je een plastic tasje “vraagt ze.Natuurlijk heb ik wel iets, ik rommel in mijn tas en haal er een blauw zakje uit van een bekende winkelketen wat al ernstig aan recycling toe is.” Ok”, zegt ze kordaat, “dan gaan we nu ruilen “!Ze neemt plaats naast me en begint haar spullen uit haar tas te halen om deze vervolgens in mijn zakje te doen. Ik kan alleen maar vol verbazing uitroepen “ruilen ??” “hè” en “weet je wel wat je aan het doen bent ?” “ja”,zegt ze “ik ben nu mijn tas aan het ruilen ” en gaat ferm door. “je vergist je ” probeer ik nog, maar niets doet vermoeden dat ze van haar plan gaat afzien .”wil je dan van je tas af ?” in een poging om het beter te begrijpen. “Nou “, zegt ze,” niet persé,maar ik wil hem je geven want jij was er ooit heel blij mee en nu opnieuw.Ik gun hem je. Nou , ik geloof wel dat ik er ben ” en met een triomfantelijk gebaar overhandigt ze de inmiddels lege tas aan mij.Ik geef haar een kus en roep een paar keer dat ik nog nooit zo iets bijzonders heb meegemaakt.Ik geef haar mijn email adres voor als ze spijt gaat krijgen. Bij het volgende station neem ik afscheid, haar met het recycle zakje achterlatend. Ik ,zodra thuisgekomen en nog steeds overrompeld door de gebeurtenis, doe al mijn spullen in de tas en stuit op mijn plastic toilettasje met een opschrift in sierlijke letters “I LOVE YOU TODAY”. “Verdomme” denk ik,”zo toepasselijk en waarom heb ik er niet meteen aan gedacht om dit hààr te geven “
Lieve onbekende,ik hoop dat je dit leest. Je bent een pareltje in een samenleving die steeds grimmiger wordt, harder en hebzuchtiger .Want jij en je tas staan symbool voor het feit dat het nog steeds bestaat; Hoop ! met Positiviteit en optimisme tegelijk ! Het maakt mij erg blij.
Dit zouden we met z’n allen toch vaker en veeeel meer moeten doen.