Hoe gaat het?

Voor de zoveelste keer in mijn trein geregelde leven bevind ik me op een van de geringe hoeveelheid zitplekken in de avondspits. Van verveling ga ik altijd om me heen kijken, en gezien er niets anders in mijn tas zit dan mijn collegeboek met opdrachten die ik broodnodig moet maken, besluit ik om mijn neus in andermans zaken te steken. Naast me zit een oude man, grijs haar, brilletje en de blik van iemand die een lange werkdag gehad heeft. Hij typt op zijn telefoon. What are you up to, brillenmans? Ik leun een stukje zijn kant op en probeer onopgemerkt mee te lezen. Het is een mailtje. In de onderwerpregel staat: Hoe gaat het?

“Dag Pa en Ma, ik wilde even een berichtje sturen om te vragen hoe het met jullie gaat.”
Pa en ma? Dus zo oud is mijn grijze buurman nog niet? Hij oogt toch echt 65-70. Ha, wie had dat gedacht.

“Vandaag hebben we de deal binnen gesleept. Wat ben ik blij, dat werd tijd. We zijn nu onderweg naar Amsterdam om het te vieren met de Amerikanen.”
Hey, go Grijze Brillenmans! Ik ben trots op je, man.

“Henrike is op reis (3 dgn). Jullie kunnen haar een berichtje sturen als je wilt.”
Ah, Brillenmans de dealbinnensleper heeft een vrouw, good for him. Hopelijk gaat hij het flink vieren met zijn amerikanen. Zou hij een bier of wijn type zijn? Ik gok bier.

“De ziekenhuisresultaten zijn terug.”
Wacht, wat?

"Het is niet positief helaas, we moeten verder met de chemo, ik begin het al te voelen."

Een schok trekt door me heen en ik duw mezelf terug op mijn plek. Ik voel me schuldig. Alsof ik hem heb begluurd en naakt heb gezien. Met een medelevend hart kijk ik naar de man. Hij wrijft over zijn voorhoofd, en ineens is hij niet meer de Grijze Brillenmans. Nee, dit is een man met een heel leven achter zich waar ik zojuist een stukje van gezien heb. Nu weet ik waarom hij ouder leek dan dat hij was. De rimpels op zijn hoofdhuid tekenen levenservaring, en de vingers die langzaam verder tikken brengen me weer bij de woorden in het bericht.

"Hoe gaat het met jullie? Ik zit in de trein en bedacht me dat het een goed moment was om elkaar even op de hoogte te brengen. Groetjes."

De naam van Grijze Brillenmans zal ik nooit weten, maar een ding weet ik wel. Soms moet je gewoon even een moment nemen om een berichtje naar je naasten te sturen. Om in contact te blijven met elkaar en om te laten weten waar je mee bezig bent. Misschien moet ik dat maar doen de volgende keer als ik me verveel in de trein.