Good girl, bad girl?

In oorsprong beschouw ik mezelf als een goed mens. Van huis uit heb ik degelijke waarden en normen meegekregen, waaronder de gelijkheid van de mensen om ons heen. Ik heb geleerd iedereen in zijn waarde te laten, ongeacht kleur, ras, geloof of geaardheid en ik heb geleerd op te komen voor de zwakkeren onder ons.

Ik droom van een wereld zonder oorlog, zonder ziektes, zonder ongelijkheid, zonder haat. Maar de realiteit heeft me door de jaren heen geleerd dat dit een onbereikbare wereld is. Af en toe zou ik terug willen keren naar het klaslokaal, waarin ik al die dromen voor de toekomst droomde en ik er nog heilig van overtuigd was dat dit ooit werkelijkheid zou worden.

In oorsprong beschouwen hordes mensen mij als een slecht mens. Ik draag rokjes, soms ook kort. Gewoon omdat het me best leuk staat. Ik besproei mezelf met parfum. Gewoon omdat ik weg kan dromen in die heerlijke geur om me heen. Zo nu en dan vind ik het leuk om te flirten. Gewoon omdat je daar blij van kunt worden. En veelal degene waarmee ik flirt ook.

Hordes mensen dromen van een wereld waarin vrouwen zoals ik niet meer bestaan. Of hooguit gesluierd en dienstbaar. ‘Gewoon’ omdat zij dit van huis uit hebben meegekregen. ‘Gewoon’ omdat dit hun waarden en normen zijn.

Op school heb ik leren rekenen. Godzijdank mocht dat gewoon, terwijl ik toch een meisje was. Maar als je bovenstaande tekst bij elkaar optelt, is de uitkomst dan niet een vraag naar ellende, ongelijkheid en haat? Gewoon, omdat het haaks op elkaar staat?

Ik probeer het alleen maar te begrijpen, het terug te brengen tot een simpele rekensom. Maar soms heb ik het gevoel dat als ik mijn twijfels uitspreek of het mixen van zulke uiteenlopende culturen wel zo goed is voor de vrede op aarde, ik een stempel krijg van racist. Terwijl ik dat van oorsprong dus niet ben. Het maakt dat ik me af vraag of ik een slecht mens ben. Terwijl ik dat van oorsprong dus niet ben.

Er wordt gesuggereerd dat het beter is om geen rokjes meer te dragen, geen parfum op te doen en zeker niet te flirten. Dat staat voor mij – om in wiskundige termen te blijven – gelijk aan het verkopen van mijn ziel aan de duivel. Want ook dat heb ik van huis uit meegekregen: blijf vooral altijd degene wie je bent.

Ik vind het prima als hordes mensen dromen van ontelbare maagden in de hemel, maar laat mij in mijn waarde. Laat mij mijn rokjes dragen en blijf met je poten van me af.

U zijt gewaarschuwd.