“Eet jij iedere avond in het restaurant dan?”

Ja, als ik niet in mijn studentenkamer in Rotterdam ben dan eet ik inderdaad ‘op de zaak’. Maar nee, dat is geen entrecote van de Green Egg met warme groenten en een mousseline van zoete aardappel. Doorgaans is het een kipspies met satesaus en frietjes, of als we pech hebben en de mise en place was erg hectisch dan knabbel ik in 5 minuten een kant en klare lasagne naar binnen. Wel met zuurdesembrood overigens..

Geboren en getogen achter de bar, een grap die maar al te graag gemaakt werd als men vroeg hoe het kwam dat ik als 8-jarige al de drankbonnetjes klaarzette achter de bar. Opgegroeid met een oppas vijf dagen in de week omdat papa en mama altijd ’s avonds centjes moesten verdienen. Gelukkig hadden we een hele leuke oppas, Ellen, die altijd goed voor ons zorgde en ook een luisterend oor was voor ons. We konden hutten bouwen, de afstandsbediening was altijd van ons, slaapfeestjes, chips eten. Het was eigenlijk altijd ‘weekend’. Voor mijn spreekbeurt nam ik kreeften mee naar school en als we een klassenuitje deden kon het bij ons.

Maar bij de schoolmusical, schoolkamp en alle andere momenten waarop alle papa’s en mama’s enthousiast hun kinderen stonden aan te moedigen waren mijn ouders aan het werk. Tijdens de paardrijles op donderdagmiddag hoopte ik altijd dat ze plotseling op zouden duiken en toen ik verhuisde naar mijn kamer in Rotterdam hielpen de ouders van mijn vriendje me met verhuizen. Waar de ouders van mijn vriendinnetje haar schoolrooster inclusief de reeds behaalde cijfers uit hun hoofd kennen, weten mijn ouders enkel dat het goed met me gaat en dat Steef zichzelf wel redt.

Nu ik inmiddels op mijn spreekwoordelijke eigen benen sta kan ik alleen maar trots zijn op wat mijn ouders hebben bereikt in de afgelopen 20 jaar en het feit dat ik opgegroeid ben in deze dynamische horeca wereld. Ik ben namelijk niet bang om mezelf voor te stellen aan ‘grote’ mensen en het netwerk van mijn ouders komt me nu echt meer dan prima van pas als ik een internship moet regelen of een bedrijf nodig heb voor een opdracht. En nu ik bijna 3 jaar Bedrijfskunde studeer vind ik het maar al te leuk om de opgedane kennis aan mijn vader tentoon te stellen en te vertellen dat we echt een keer een teammeeting moeten houden en dat dat ene Facebookbericht totaal geen toegevoegde waarde heeft.

En als ik op vrijdagavond na een 2 uur durende treinreis terugkom in de Vulders Lounge eet ik stiekem toch wel eens een entrecote. Maar alleen als ik papa heel lief aankijk..