Drukte in de trein

Het leven van de gemiddelde treinreiziger, op weg naar zijn werk, gaat niet over rozen. Je moet vroeger je nest uit dan je lichaam eigenlijk wil. Met een brak hoofd strompel je vervolgens naar het station om je op te maken voor een nieuwe werkdag. Met lichte tegenzin uiteraard; zeker op een maandag. Als klap op de vuurpijl beland je dan ook nog eens in een overvolle trein, waardoor je genoodzaakt bent de gehele treinrit te staan. Dit maakt je chagrijnig. Als extra klap op de vuurpijl zie je dat iedereen om je heen ook chagrijnig is, waardoor je nóg chagrijniger wordt. Mensen praten de gehele treinreis niet. Ze staren voor zich uit, of naar hun mobiel. Gezellig. En dan moet je enerverende werkdag nog beginnen…

Welnu, het leed van de dagelijkse maatschappelijke verplichting kan moeilijk worden verlicht. Wel kunnen dergelijke treinreizen aangenamer worden gemaakt, door middel van een positieve insteek. Zo is er niets mis om de tijd met je mobiel te doden, maar volgens mij verveelt dit snel. De mensen waarmee je chat ken je immers al door en door. Wat je bijvoorbeeld kunt doen is om je mobiel tijdelijk met een andere treinreiziger te wisselen. Op die manier kan je virtueel met andere mensen praten en wellicht tot nieuwe levensinzichten komen. Je hoeft ook niet bang te zijn voor je privé. De persoon waarmee je dit spel doet zie je hoogstwaarschijnlijk toch nooit terug; het voordeel van vlugge contacten!

Een ander voordeel van een vlug contact is dat je hiermee minder gebruikelijke gesprekken kunt voeren dan met de personen in je sociale kring. Wanneer je problemen of geheimen hebt kun je dit gemakkelijk bij je onbekende medereizigers kwijt, zonder dat ze er ooit op terugkomen of dit gaan doorvertellen. De ene partij kan in het dialoog zijn hart uitstorten, en de andere partij kan een luisterend oor bieden en geïntrigeerd raken door het leed wat deze te horen krijgt. Op die manier bespaart de één een psychiater uit en kan deze met gerust hart naar de plek van bestemming. En de ander heeft een goed verhaal te vertellen tijdens de koffiepauze.

Dus, dames en heren, mijn advies is om te stoppen met normaal doen in de trein. Wees abnormaal. Gooi de sociale gebruikelijkheid even van je af. Stil zijn kan altijd nog. Geen ongemakkelijkheid meer. Laat de angst om een gesprek met een onbekend persoon te voeren varen. Maak plezier. Leve de drukte in de treinen!