De glimlach

Het was op een middag om half zes dat ik op de trein stond te wachten toen er vlakbij mij een jongen kwam staan. Dat klinkt niet bijzonder genoeg om een blog over te schrijven maar wat er toen gebeurde blijkt in mijn gedachten rond zweven. Die jongen keek heel chagerijnig. Toen hij een keer opzij keek naar mij keek ik glimlachend naar hem terug. Hij kon niet langer chagerijnig kijken want hij glimlachte terug. Zo bleven we elkaar een poosje aankijken en ik werd gewoon blij. Die jongen kreeg een steeds blijdere glimlach en lag op een gegeven moment helemaal dubbel van het lachen. En ik niet minder. Het was waarschijnlijk voor de andere mensen die er ook stonden heel fascinerend maar ik voelde me heel blij worden. Ik had iemand blij gemaakt! Ik weet niet wat er precies was waardoor die jongen zo chagerijnig keek maar, zeg nou zelf eens heel eerlijk, het is toch veel fijner om iemand blij te zien dan chagerijnig? Probeer jij het nou ook eens, gewoon op straat of op het station een glimlach weggeven. Het is meestal dan zo dat mensen ook blij worden, maar het leuke is dat je er zelf ook blij van wordt. Je hebt wat weggegeven en dat is toch het mooiste wat je kan doen. Het is zo’n klein dingetje maar het heeft zo’n grote uitwerking!