De bijna eeuwige vrijgezel

Ik geef het maar eerlijk toe, ik ben geen relatie type. Of misschien vonden jongens mij niet leuk genoeg voor een relatie, steeds als ‘het gesprek’ eraan zat te komen haakte of ik of hij af. Ik was de vrijgezel, de vrijgezel die altijd in de kroeg te vinden was en ongeveer elke barkeeper in town kende. Ik was de vrijgezel die elke avond iedereen mee vroeg om naar de kroeg te gaan. Van antwoorden als: ‘’Sorry, maar ik kan niet ik ga met mijn mannetje op de bank zitten.’’ Walgde ik. Überhaupt de woorden: vriendje, mannetje, kerel etc. gingen er bij mij niet in. Elke verjaardag kreeg ik dan ook dezelfde vraag: ‘’Priscil, heb je nou nog geen kerel. Blijf jij voor eeuwig vrijgezel?’’ Waarop ik weer na ging denken. Draait het daar om? Draait het erom zo snel mogelijk een kerel te vinden, je studie af te ronden zodat je geld kan gaan verdienen om je kinderen te onderhouden die in de puberteit toch dwars gaan doen waardoor jij weer nachten wakker ligt? Zo zie ik het niet. Laten we zeggen dat ik ongeveer 75 jaar oud wordt, hoop ik. Waarom zou ik dan al op mijn 16e beginnen met het bepalen van de rest van mijn leven. Lanterfantte tot mijn 25e om vervolgens een baan en vriend te vinden waarmee ik dan alsnog 50 jaar samen kan zijn leek mij prima. Het burgerlijke bestaan was voor mij nog echt not done. Maar het plaatje van mijn broer samenwonend op zijn 21e met zijn vriendin leek logischer in de ogen van de familie. Maar ik miste de spanning en sensatie, ik wil dingen ontdekken veel mensen leren kennen en verhalen meemaken waar ik 4 jaar later nog steeds om lach.

Nu ben ik 21. Nog steeds een jong ding en nog steeds iemand die van spanning en sensatie houdt. Er is wel een verschil. Ook ik ben nu aan de vriend. Ja ja, ik kon dat woord eerst niet uitstaan. Hij is het type waarvan ik dacht dat ik zo zou zijn. 27 en een enorme levensgenieter. Het begon als vriendschap. Mijn drukke karakter vult zijn net iets rustigere karakter goed aan en andersom. Het stond niet in mijn planning maar ik hou ook niet van plannen dus dat klopt dan wel weer. Tot op heden gaat het goed, ik doe mijn ding en ben nog steeds regelmatig in de kroeg te vinden met mijn vriendinnen of met hem. Samenwonen en kinderen zitten er zeker nog niet in! Laat dat duidelijk zijn. Maar soms betrap ik mezelf erop dat ik burgerlijke trekjes krijg en daar wijzen mijn vriendinnen mij dan ook duidelijk op. En terecht.