De afspraak

Ik heb morgen een afspraak. Met een man. Het is niet zo dat ‘de man’ nou heel erg aantrekkelijk is, juist niet. Hij heeft heel raar goudkleurig haar met ouderwetse krullen. Toen ik hem dat zei werd hij heel boos. Mijn suggestie om ‘kaal’ te gaan viel niet in goede aarde. Het was zijn mooiste item, zei hij. Ook heeft hij een smalle bovenlip. Hij lacht nooit. Op één foto trekt hij zijn smalle bovenlip op en toen bleek hij hele kleine gele tandjes te hebben. Hij draagt een grote zwarte bril. Ik ben niet zijn type, zegt hij. Hij valt op blond en weelderig. We hebben elkaar nog nooit écht gezien, alleen op de foto. We hebben elkaar wel gesproken, aan de telefoon. Hij heeft een hele mooie stem. Dat vindt hij van de mijne ook. Je zou je kunnen afvragen waarom ik dan een afspraak met hem heb?

We hebben afgesproken dat hij de trein neemt na zijn werk. Hij reist naar het station in mijn woonplaats. Stipt zeven uur komt hij aan. Ik zorg dat ik op het plein sta. Ik draag nooit jurkjes maar morgen draag ik een jurkje en draag ik schoentjes met hakjes. We hebben afgesproken dat we niks zeggen als we naar elkaar toelopen. Kijken mag wel als we elkaar een kus geven. Als dat goed voelt zoenen we verder. Daarna zeggen we elkaar gedag en stapt hij weer in de trein.

Ik heb een afspraak met hem omdat we dit samen verzonnen hebben. Niet omdat het moet maar omdat het kan.