Dag Prijzencircus, je was mooi!

Najib Amhali grapte er nog over in een van zijn shows. ”Het enige circus waar ik vroeger ooit ben geweest, was het prijzencircus van de V&D.” Ik had het al moeilijk met het verdwijnen van de geliefde euroweken van de C1000, laat staan dat ik ook al afscheid moet nemen van het befaamde Prijzencircus van de V&D. De detailhandel heeft het moeilijk en het feit dat ik straks ook al niet meer mijn prulletjes bij de Hema weg zou kunnen slepen of een fancy paar schoenen kan kopen bij de Dolcis geef me een naar gevoel. Dachten we dat het Nederlandse volk eindelijk weer wat meer koopkracht zou hebben na de economische crisis, dienen de volgende problemen zich alweer aan. Mensen gaan met de tijd mee en kopen hun spullen tegenwoordig online. Bikini’s worden overgevlogen uit China en door middel van de prijzenvergelijkingsmachines worden de goedkoopste sportschoenen binnen een mum van tijd gevonden op het wereldwijde web. Persoonlijk ben ik er ook schuldig aan. Soms is het nu eenmaal heerlijk om vanuit je luie stoel, inclusief fleecedeken en warme kop thee, te gaan ‘webshoppen’. De keuze is reuze en passen? Dat doe ik wel als mijn pakketje bezorgd is. Maar als ik heel eerlijk ben, vind ik niet dat het shopgevoel die je beleeft als je langs de etalages loopt in de stadcentra valt te evenaren door een of andere webshop. Ellebogenwerk bij de sale, BH’s die door de lucht vliegen en veel te weinig kassa’s die open zijn op de zaterdagen: ik houd er stiekem van. Het is een gevoel van gezelligheid en ik zie het als een heuse hobby van me. De vrouwelijke rivaliteit als de kapstokjes driftig worden verschoven om als eerste dat geweldige jurkje in de handen te mogen hebben. De irritante verkoopsters en de mannen die met een zucht neerploffen aan de koffietafel van de Didi: dat wil je toch niet missen in je leven? Ik weet dat het real life shoppen nog lang niet aan zijn einde is en dat de webshops niet het faillissement van de V&D en anderen op hun geweten hebben, maar toch voel ik de hijgende adem van het veranderende winkelstraatbeeld in mijn nek. Dat Oerhollandsche gevoel van even een kopje koffie doen met de draaiorgels op de achtergrond en de stadsduiven voor je voeten. Die verrekte financiën hebben veel te veel invloed op de winkelcultuur. Ik betreur het ten zeerste. Ik had nooit gedacht dat ik een winkelketen zou kunnen gaan missen. Ik hoop dat ik kan wennen aan het veranderende winkelstraatbeeld. Dag Prijzencircus, je was mooi!