Zwart-Wit

Soms komen ze nog weleens voorbij. De welbekende zwart-wit beelden van vroeger. De polygoonjournaals met de bekende lijzige stem van Philip Bloemendaal.
Filmpjes die destijds nieuws brachten en nu een gevoel van nostalgie oproepen. “Vroeger toen alles beter was”……Zucht.

Nog niet zo lang geleden zat ik met mijn zoon naar een programma te kijken waar ook een dergelijk filmpje de revue passeerde. Na het bekijken van de beelden vroeg mijn zoon: “vroeger was alles zwart-wit hè mama?” Ik begreep eerst niet zo goed wat hij bedoelde en zei hem dat ze toen nog niet konden filmen en fotograferen in kleur. Mijn zoon keek me vragend aan en zei toen “Maar vroeger was de wereld toch zwart-wit?!”

Toen viel bij mijn het (inmiddels ook polygone) kwartje. Mijn zoon dacht dat de wereld vroeger kleurloos was, hij dacht, hoe raar ook, dat alles wat daar in het filmpje voorbijkwam er ook in werkelijkheid zo uitzag destijds.
Toen ik hem probeerde uit te leggen dat de wereld vroeger echt niet zo zwart-wit in elkaar zat bedacht ik me opeens hoezeer de wereld waarin we nu leven wel aan dit beeld lijkt te voldoen.
Het lijkt wel alsof de mensen steeds kleurlozer tegen de dingen aan gaan kijken en zaken de laatste tijd juist heel erg zwart-wit weten te maken.

We zijn oftewel vóór de opvang van vluchtelingen of we zijn faliekant tegen inclusief alle uitingen van haat en afkeer.

We zijn of vóór zwarte Piet, of we zijn pertinent tegen en boycotten alles wat met onze kleurrijke traditie te maken heeft.

Politiek gezien moeten we vaak linksom of juist rechtsom terwijl het vinden van een gulden middenweg ook tot de mogelijkheden kan behoren maar hier wil men veelal niet aan omdat er vast moet worden gehouden aan de idealen en denkbeelden van de partij waartoe je behoort of wilt behoren.

Als ik alle beelden, zowel in zwart-wit als in kleur zo nog eens de revue laat passeren besef ik dat de meeste ellende op onze aarde is ontstaan en nog ontstaat doordat we met zijn allen de kleur van het leven uit het oog lijken te zijn verloren en dingen vaak te zwart-wit en te oppervlakkig bekijken, zonder diepte.

Misschien kunnen we eens beginnen met het denken in (vijftig) verschillende tinten grijs om dan net als mijn zoon er achter te komen dat hoe zwart-wit alles ook lijkt te zijn de werkelijkheid meer kleur en diepte bevat dan er tot nu toe vastgelegd kon worden.

Stof tot nadenken.