Zorgen om de thuiszorg

Zorgen om de thuiszorg

Daar staat ‘ie dan. Een paginagrote advertentie vol zorgen om de thuiszorg. Het is groot alarm en de verzorgingsstaat kraakt in zijn voegen. Maar wat is er eigenlijk echt aan de hand?

Iedereen begrijpt dat kwetsbare mensen hulp nodig hebben en er zijn genoeg mensen die ook willen helpen. Dat is niet het probleem. Het probleem is dat we het niet meer kunnen betalen. Iedereen weet dat mensen thuis ondersteunen goedkoper is, maar waarom wordt er dan toch door de gemeenten gekort?

Als het gaat om zorg en geld zullen we moeten rekenen. Daar wordt vaak op afgegeven. We willen graag praten over de zorg, maar niet over hoe we die kunnen betalen. Maar om te begrijpen wat er aan de hand is zullen we moeten rekenen. De belangrijkste wetmatigheid van de bedrijfseconomie is de balans tussen de in- en uitgaande geldstroom. De gemeenten betalen de inkomende geldstroom. Ze hanteren twee codes voor huishoudelijke hulp. HH1 van € 22,50 voor simpele huishoudelijke hulp en HH2 van € 27,= per uur voor hulp in huishouding met een ‘zorgblik’. Dan is er meer dan huishoudelijke hulp nodig. De uitgaande geldstroom is wat de thuishulporganisatie betaalt. Als beginnende thuiszorgmedewerker kun je rekenen op een bruto maandsalaris van zo’n € 1.650,- per maand. Dit kan oplopen tot ongeveer € 2.265,- voor een 40 urige werkweek. Dat is zo’n € 14,= per uur. Ze krijgen minder, maar zelfs als ze dit wel zouden krijgen, zou de overhead nog steeds zo’n € 8,= zijn. Welk bedrijf kan overeind blijven met een overhead van 37%?

Tja, het is even rekenen en er zijn wat aannames gedaan. Maar dit rekensommetje legt wel de vinger op de zere plek. Die 37% gaat naar de directeuren en coördinatoren en de mooie pandjes die worden gebouwd. Terwijl de kosten alleen maar oplopen. Logisch dat de gemeenten die HH1 en HH2 bedragen willen korten. Maar het wordt nog erger. Als reactie zetten de directeuren niet alleen een dure advertentie in de krant, maar halveren ze met keukentafelgesprekken de werktijden van hun medewerkers en verdubbelen ze hun eigen salaris.

Misschien is de kern van de problemen in de zorg dat we niet meer kunnen rekenen. Als onderwijzers onze kinderen leren rekenen, dan is er voor de toekomst misschien nog een kans. Een kleine kans dat er een journalist of politicus opstaat die kan rekenen en zegt dat 37% overhead misdadig is.