Waar rook is, zijn zorgen

Gisteravond liep ik even snel de supermarkt in om inspiratie op te doen voor het avondeten. Uiteraard is de combinatie “snel” en “avond” bij een drukbezochte supermarkt niet erg logisch, maar ik blijf het gewoon proberen. Hardleers waarschijnlijk.
Zoals altijd loop ik wat verstrooid door de winkel, om uiteindelijk ergens tussen de luchtverfrissers en de tandpasta te eindigen met de gedachte “wat kwam ik hier ook alweer doen?”. Het is m’n standaard ritueel en uiteindelijk weet ik toch altijd weer met een maaltijd thuis te komen.
Echter, gisteravond bij de tandpasta-afdeling aangekomen viel m’n oog op een groep studentes. Niet het jonge type, maar het wat oudere universitaire type (heerlijk generaliseren). Ik ving op dat ze van plan waren met z’n allen wat te gaan drinken. Klonk logisch, aangezien ze al zeker 5 minuten voor het wijnrek stonden te tobben welke wijn ze mee wilden nemen. Ik besloot ook maar even bij het wijnrek te gaan kijken. Het is weekend, een wijntje gaat er wel in.
Ze waren van plan om thuis bij één van de drie een gezellige avond te houden. “Leuk!” dacht ik bij mezelf. Dat soort avonden zijn vaak de leukste avonden. Het zijn vaak avonden waar je weinig verwachtingen van hebt, maar waarvan achteraf nog jaren wordt gesproken.
Ik wilde een fles uit het schap trekken toen ik een stem hoorde zeggen “moet er niet iemand nuchter blijven vanavond?” … “Stel dat iemand onwel wordt, of er gebeurt iets. Iedereen is aangeschoten”.
En hoewel ze ergens wellicht een punt had bekroop me direct een gevoel van medelijden. Stel je voor dat je je elke keer wanneer je op stap gaat zorgen maakt over zaken waar je totaal geen invloed op hebt. Waar is de spontaniteit, de impulsiviteit van het leven dan?
Ik had zin om naar haar toe te lopen, een arm om haar heen te slaan en haar gerust te stellen. Al was het maar zodat de andere twee studentes zorgeloos konden borrelen. Ik hield me maar in en liet haar per toeval voor bij de kassa. Toen de kassière haar vertelde wat ze af moest rekenen bestelde dezelfde studente 6 pakjes sigaretten. “Dan heb ik er in ieder geval genoeg” lachte ze na.
Alles viel op z’n plek. Haar angst om spontaan neer te vallen, de zorgen over haar gezondheid..
Het grootste nadeel van roken is waarschijnlijk, naast de daadwerkelijke dagelijkse dosis chemicaliën die je dagelijks binnenkrijgt, het knagende gevoel van de wetenschap dat je ongezond bezig bent. De angst dat jij straks aan de beurt bent. Waarom toch mensen? Waarom…