Treinmevrouw

Beste mevrouw,
Ik ben Remy, student in Tilburg die graag gebruik maakt van de trein. Dit doe ik omdat ik van de rust hou, ik in de trein werk kan verzetten en het algehele zorgenloos reizen erg waardeer. Al worden de eerste twee punten misschien wel eens bemoeilijkt door onze lieve geel-blauwe vrienden. Ook heb ik geen rijbewijs, dus de trein is eigenlijk de enige optie.

Ik snap dat u, net als vele anderen gebruik kan en wil maken van de trein. Heeft u tenslotte recht op. En ik zie dat u koffers bij heeft! Gaat u op vakantie? Waar gaat de trip naartoe? Boeit me niets. Die koffers horen verdomme in het bagagerek of op het balkon. U denkt natuurlijk dat u zich daar niet aan hoeft te houden omdat u gewoon in de coupé wil zitten, u de koffers in de gaten wil houden en u de koffers niet vertrouwt daarboven. Zelfs dat is een redelijke gedachte, mits u ze gewoon tussen uw benen plaatst, of voor u.

Weer denkt u: ‘’nee, ik pleur ze allemaal neer waar nog geen mensen zitten.’’ Mijn complimenten! U heeft de koffers die volgens u meer prioriteit hebben in een lege tweezits geplaatst in de trein van Nijmegen – Roosendaal. Dit alles duurde wel even, want u had eerder plaatsgenomen achter in de coupé op het bankje – met nog steeds koffers op de stoelen, al waren het andere – toen ik u probeerde te passeren. U was volgens mij aan het rommelen met die koffer midden in het gangpad. Toen ik vroeg, vriendelijk dat ik kan zijn, ‘’zou ik er even langs mogen, uw koffer staat een beetje in de weg. Misschien dat er nog ruimte is op het balkon.’’ Barstte de bom voor u helemaal geloof ik.

Ik was nog niet eens uitgepraat of dat gat waar enkele minuten vantevoren nog 6 broodjes pindakaas in waren gepropt begon met tetteren omdat ik geen geduld zou hebben en dat ik nog manieren moest leren.

En dat komt dan van degene met een verschrikkelijke adem, degene die de koffers gewoon op de stoelen pleurt terwijl er nog mensen moeten zitten, degene die alom beschoft hardop zit te praten in de stiltecoupé. Maar, heb alstublieft geen medelijden met mij. Dit is waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat ik u tegenkom, heb liever medelijden met uw man, die moet namelijk met u mee waar u ook naartoe gaat, en waarschijnlijk ook weer mee terug…

Groeten van Remy