Nieuwjaarskaartjes

“Wij sturen geen kaartjes meer”, sprak mijn schoonzusje 1e kerstdag doodleuk. Ik wist daar niets op te zeggen. Niet: “Had het even eerder gezegd, dan hadden wij jullie ook geen kaart gestuurd”.
Het schijnt dat nieuwjaarskaarten versturen passé is. Het hoort bij een vorig tijdperk. Ook een collega heeft vorig jaar openlijk op Facebook verkondigd dat ze geen kaarten meer stuurt. In plaats daarvan doneert ze aan een goed doel, Voedselbank ofzo. Tja, prima natuurlijk, maar zou je dat niet ook sowieso kunnen doen, terwijl je wél kaarten stuurt?
Ik merk bij mezelf een wrevel over dit onderwerp. Mensen die geen kaarten sturen, willen die ook geen kaarten ontvangen? Lijkt me dat dit zo is. Maar bijvoorbeeld bij collega’s, moet ik dan bij deze ene collega geen kaartje op haar desk leggen terwijl ik dat bij de anderen wél doe? Tot dusver heb ik dat niet gedaan. Maar ik overweeg dit volgend jaar wél te doen. Het gaat me tegenstaan, dit hele gedoe.
Natuurlijk, het is een rituele dans. We roepen op Nieuwjaarsdag ook tegen elkaar: “Gelukkig nieuwjaar”, “de beste wensen”, enz. Waarom? We wensen iedereen toch altijd het beste? Daar had ik het ook over een paar jaar geleden tegen Jans ex-vrouw toen die kort na de jaarwisseling ons belde. “Het betekent eigenlijk niks”, zei ik. En toch doe je het. Het kan ook geen kwaad, het te zeggen. Het is ook smeermiddel en een ritueel.
Net als de nieuwjaarskaarten.
Ongewild doen mijn ouders dit jaar tot nu toe ook mee met de hype van het niet versturen. Ze hebben 2 weken geleden uit Polen nieuwjaarswensen verstuurd, die tot nu toe nog niet zijn aangekomen. Dat vinden ze ontzettend vervelend. Vrienden met mail hebben ze al uitgelegd hoe de vork in de steel zit.
Blijft over mezelf. Ga ik volgend jaar nog kaarten sturen naar niet sturende vrienden? Tot dusver heb ik dat nooit gedaan omdat ik het kleinzielig vond. Ik denk erover na. Ik kan natuurlijk ook afwachten of ik van de niet sturende mensen volgend jaar nog iets krijg. Zo niet, dan krijgen die ook niets. Is een mogelijkheid, maar of ik er tegen die tijd nog zo over denk? Wil ik ook meedoen aan deze trend? Of zouden de niet-stuurders er volgend jaar toch weer anders over denken omdat kaartjes ontvangen toch ook wel feestelijk is?