Neuken, roken, drinken & vechten in het mooie land

Gestrest rij ik op de TomTom naar hotel De Paasberg. In Ede aangekomen besef ik dat ik niet in Lochem ben. Ik rij verder naar hotel Paasberg. Nu zonder ‘de’ en nog gestrester.
Een maand geleden heeft de reorganisatie ook mij overbodig gemaakt. Ik zit onder de keuzestress en ben boos. Heel erg boos.
In Lochem liggen een stuk of negentig meditatiesessies voor me. De boosheid neemt toe bij de eerste sessies. Ik voel pijn en neem mij voor deze week maar gewoon een beetje uit te zitten.

De volgende dag zit ik als een zak rotte aardappelen op mijn meditatiekussen. Aan het eind van de ochtend begint de lezing. Het gaat over motivatie en keuzes maken, dat soort dingen. “Kijk naar je diepste frustratie, vind je hartstocht. Wat is je doel? Maak een keuze”, hoor ik voorbijkomen.
Fijn dat het me allemaal even wordt uitgelegd.
Mijn diepste frustratie? Ik weet niet wie ik ben! En mijn hartstocht? Weet je wat mijn hartstocht is? Neuken, roken, drinken, vechten, vluchten! Het doel? Verdoving van mijn frustratie! Dàt is mijn keuze! De duivel is in mij gestapt.

“Geloof niet in die onzin! Dit is hocuspocus omfloerst met tegeltjeswijsheid en pseudowetenschap. De hele dag in een onnatuurlijke houding zitten, geen slaap en geen contact met de buitenwereld. Denk je dat het goed voor je is? Geloof mij, dat is het niet. Blijf cynisch, ontken alles en blijf, boven alles, vooral boos.” De duivel doet het goed. Niets kan mij nog raken. Een loopmeditatie op blote voeten over de beukennootjes? Dat is prima, want ik voel niets.
Als we het beukennootjespad verlaten hebben, zakken mijn voeten weg in het met mos bedekte gras. Verderop is er een moment dat ik wat dieper ademhaal terwijl ik een struik met bloemen passeer. Een heerlijke geur stroomt in mijn neus en ik word overmand door verdriet. In mijn hoofd beginnen zich scheurtjes te vormen. De boosheid sijpelt weg.

Naarmate de week vordert, voel ik steeds meer en sijpelen wordt stromen. “Stop, nu het nog kan!”, schreeuwt iemand vanuit de spelonken van mijn geest. Maar hij maakt geen enkele kans, want ik voel goed. En dan, langzaam maar zeker voel ik me goed. Dàt gaat hem te ver en de duivel stapt uit mijn hoofd. Ik stap er in en ga op ontdekkingsreis. Mijn bestemming is het land van keuzen. Maar mijn reis voert mij via tranen, plezier en inspiratie naar wie ik ben. Het ziet er goed uit. Vanaf mijn boot zie ik doelen, vertrouwen, liefde, vriendschap, plezier, eenheid en zin tevoorschijn komen. Mooi land.