MISBAKSEL… (THIS IS NOT A FOODBLOG!)

Na maanden van loze beloftes aan mijn echtgenoot moet het er toch eens van komen: ik ga een chocoladetaart maken! Met een verpakking die praktisch alle ingrediënten inclusief een uitvoerige instructie bevat, moet dit toch kinderlijk eenvoudig zijn. (Dat laatste had al een waarschuwing moeten zijn: als kind kon ik ook de spagaat en de radslag; vaardigheden waar ik mij nu echt niet meer aan waag).
Nauwkeurig bestudeer ik de instructie (iets waar ik normalerwijze een grondige hekel aan heb) en neem mij voor om projectmatig en gestructureerd te werk te gaan, dwz.: eerst alle materialen en ingrediënten verzamelen en klaarleggen.

Het in elkaar zetten van de bijgevoegde kartonnen vorm verloopt voorspoedig. Wie durft er te beweren dat ik niet kan bakken; HAH!!!

Vervolgens verzamel ik de benodigde materialen en toe te voegen ingrediënten:
– 2 eieren: check! (dat gaat goed)
– 2 dl. water; waterkraan: check (dat gaat buiten verwachting goed)!
(Maar waar is de maatbeker? Nou ja, schatten kan ook)
– 75 gram boter; pakje boter; check! Maarreuhhhh waar is de weegschaal?
Na een grondige speurtocht heb ik 2 onderling niet combineerbare onderdelen van twee verschillende weegschalen gevonden. Na een ingewikkelde berekening weet ik dan toch zonder weegschaal 75 gram boter van een pakje van 250 gram te scheiden…
– Mixer: euhhhhhhhh: ik bel André uit een vergadering met de urgente vraag “’Hebben wij een mixer?” (“Tuurlijk schatje, ligt in een van de keukenkastjes…”)

Na een half uur ligt de inhoud van de keukenkastjes op de grond en heb ik 2 mixerachtige dingen gevonden plus 1 mixding. Eén van de mixers blijkt bij nader inzien een elektrisch mes en warempel: na enig speurwerk heb ik het 2e mixding gevonden.

Pfffffffff en dat waren alleen nog maar de voorbereidingen…..

Naschrift:
De taart heeft zijn korte levensloop helaas in de vuilnisbak beëindigd. Toen ik het baksel uit de oven haalde, zag het nog hoopvol uit(als een reusachtige muffin)alhoewel bovenop een verontrustend plasje vet lag dat ik blijmoedig met een tissue weg depte. Mooi toch: een calorie arme chocolade taart!Binnen luttele seconden schrompelde de taart annex muffin echter in elkaar tot een zielig hoopje “pratsch” (=modder)dat de consistentie van rubber had. Ik vermoed dat het iets te maken had met een onjuiste dosering van ingrediënten waardoor het scheikundige emulgeerproces (binding water/vet) is verstoord.