ME & JE

Het is dus ‘me’ geworden, het meest lelijke taalverschijnsel van het jaar. Het gebruik van ‘me’ waar het ‘mijn’ moet zijn. Inderdaad: heel lelijk en ik hoop dat deze uitverkiezing, of liever brandmerking, mag helpen om hiervan af te komen.

Zelf stoor ik me regelmatig aan het onjuiste en veelvuldige gebruik van de tweede persoonsvorm, in plaats van de eerste -. Meestal in het enkelvoud, maar je hoort het ook in het meervoud. Veel voetballers en ook – trainers bezondigen zich hieraan. Voorbeeld: er wordt gevraagd: "Wat ging er door je heen, toen je alleen met de bal op het doel afstormde?". Antwoord: "Je denkt maar 1 ding: hoe kom je de doelman voorbij, en hoe krijg je hem er daarna in?!" Huhh? Dit is geen antwoord op de gestelde vraag maar een algemeenheid. Het zou dus moeten zijn: "Ik dacht maar aan 1 ding: hoe kom ik die doelman voorbij en hoe krijg ik hem er daarna in?!"

Ik begrijp niet hoe dit rare taalgebruik erin geslopen is, en als je er eenmaal op let hoor je het overal. Het is in feite het ontlopen van het laten zien van een eigen mening of blootgeven van het eigen gevoel. Wat is er psychologisch gaande dat we daar blijkbaar moeite mee hebben? Als het om salariseisen gaat, weten die voetballers en trainers doorgaans heel goed wat ze willen, en zullen ze toch ook niet zeggen: "Je mag verwachten dat je zoveel ton uitbetaald krijgt", in plaats van: "Ik wil zoveel (vul maar in) ton"? Er is toch niks mis met de woorden ‘ik’ of ‘wij’?

Dus voor de competitie van volgend jaar wil ik dit vreemde taalsverschijnsel hierbij alvast nomineren voor de volgende uitverkiezing!