Leve het sinterklaasgedicht

We kunnen het vanochtend hebben over het terrorisme, de treinpunctualiteit of de teloorgang van de kantoorboekhandel, maar waar het werkelijk om lijkt te gaan in deze samenleving, is de toekomst van Sinterklaas. Ieder die kinderen heeft – ook ondergetekende – krijgt ermee te maken, al heeft de prestatiemaatschappij en het verspreid over het land wonen van de familie in mijn geval allang geleid tot een verschuiving naar de viering van kerst. De Sint is in mijn leven een anachronisme aan het worden, en de huidige discussie over de gelaatskleur van de pieten is er voor mij een van het verleden.

Het zegt veel dat het sinterklaasprogramma van Nickelodeon – met zijn ongeschminkte pieten van diverse herkomst – op een natuurlijker manier omgaat met de scherpe randjes dan het Sinterklaasjournaal, een krampachtige combinatie van zoetgevooisd blank cabaret en hardnekkig zwarte schmink. Dat gezegd hebbende, moet mij toch iets van het hart. De liefdevolle dan wel kritische bejegening die uitgaat van een sinterklaasgedicht is iets onmisbaars voor blank en zwart in Nederland. Ik stel voor dat de toekomst van de sinterklaasviering alleen nog wordt bediscussieerd in sinterklaasgedichten; dan kunnen we de rest van de traditie aan schoolkinderen overlaten,

Wij wensen u vast een gevulde schoen en een vredige kerst,