Jeugdige onbezonnenheid

Vroeger wist ik het zeker. Ik was onsterfelijk. Mijn jeugd bestond voornamelijk uit misplaatste gedachtes en dromen, die mij neerzetten als opperwezen. Ik zou mijn ouders en broertje beschermen als er inbrekers binnen zouden komen en ze eigenhandig in elkaar timmeren met perfect overgenomen vechttechnieken uit DragonBallZ en gedateerde Jackie Chan films. Ik was overtuigd van mijn superkrachten. Gedachtes lezen, voorwerpen laten zweven, vliegen en kogels vangen. Ik was van alle markten thuis. Later zou ik professioneel voetballer of zanger worden. Ik twijfelde niet over het feit dat ik bovengemiddeld slim was. Waarschijnlijk hoogbegaafd. Was er eigenlijk wel iemand ter wereld die zo snel kon hoofdrekenen als ik? Ik zou minstens 100 jaar oud worden. Ik kan niet doodgaan. Toch, pap?

Naarmate we ouder worden, verdwijnen al deze gedachtes en dromen langzaam als natte sneeuw bij 5 graden Celsius. Ik ben niet hoogbegaafd. Misschien zijn er zelfs wel mensen die slimmer zijn dan ik. Langzaam beginnen we ons zorgen te maken. Ons beschermengeltje blijkt een afgetrainde zelfmoordterrorist te zijn, bewapend met een drietand en angstzaaiende indoctrinatiepraatjes. Kan ik doodgaan? Mensen uit mijn nabije omgeving worden ernstig ziek, sommige sterven. Ook mensen van mijn leeftijd. Jonge mensen in de bloei van hun leven. Als het hun kan overkomen, kan het mij dan ook overkomen? Ik voel een pijnscheut in mijn been. Misschien is het kanker.

Hier zit ik dan. Geen dromen meer. Geen onrealistische ambities waarvan je als kind nog wél durfde te dromen. Koude realiteit komt binnendringen als Tarik bij NOS, maar in tegenstelling tot Tarik heeft deze realiteit mij wel wat te zeggen. ‘Je wordt geen profvoetballer. Je hebt geen superkrachten. Je schrijft columns die, los van je familie, hechte vriendenkring en mensen die je betaalt om je facebookpost te liken, nauwelijks gelezen worden.’ De droom voor die toffe baan waar ik vroeger zo vurig naar verlangde, heeft plaatsgemaakt voor een nachtmerrie om misschien wel helemaal geen baan te vinden. Niet meer hopen op een gelukkig leven, maar op een ongelukkig leven voorkomen.

Gelukkig is het bijna 2016. Een nieuw jaar, nieuwe voornemens, nieuwe kansen. Durf te dromen, laat het kind in je los en geloof in je superkrachten. Een echte superheld vangt geen kogel om zijn nachtmerrie te voorkomen, maar om zijn droom te verwezenlijken.