Incheckpaaltje steelt date

Amsterdam Sloterdijk, rond 14:40. In-de-trein… ben ik.
Ik zat er rustig, bedenkend wat ik allemaal nog moest doen als ik thuis zou komen. Zonde is dat eigenlijk, die drukte vlak voor kerst. Het is ook nog warm, dat helpt ook niet echt. Als alle winkels dicht zouden zijn op de 24ste, dan zou ik mij mentaal kunnen voorbereiden op kerst. Ik zou meer oog hebben voor de mensen om mij heen. En: met volle aandacht in- en uitchecken.

Jij kwam binnen, met je hond. Je ging tegenover mij zitten.
Je hond heeft maar één oog. “Hee”, zeg ik, “hij mist een oog”.
“Ja”, zeg jij lachend. Je doet je mantel uit en drapeert het naast je. Vervolgens mag de hond op de zwarte binnenvoering van je mantel zitten. Ik vraag mij meteen af of dat ook had gemogen als hij twee ogen had gehad. Je hebt een groene maillot aan. Of een dikke panty, dat kan ook.
Jackie -het blijkt een ‘zij’ te zijn- krijgt een stuk koek. Jij neemt ook een hap. Omdat een eenogige hond mij mateloos fascineert begin ik een gesprek. Binnen 10 minuten weet ik dat je: 1. Aan zee woont, 2. Doof aan één oor bent –wat je soms best grappig vindt (ook erg interessant)-, 3. Het oog van je hond eruit moest vanwege een grote tumor in haar hoofd, 4. Het rechteroog van Jackie staar heeft, 5. Je haar uit het asiel hebt gehaald en dus niet precies weet hoe oud ze is, 5. De kosten van het verwijderen van de tumor best mee viel, namelijk 500 euro.

Terwijl we praten valt er af en toe een stilte. Ik kijk uit het raam, beetje verlegen, dat heb je als je met een leuke vrouw praat. Het valt mij op dat de ‘skyline’ tussen Sloterdijk en Amstel best mooi is. En de treinrit veel te kort. Ik weet nu namelijk meer van je hond dan van jou.
Als ik uit de trein stap en op het perron “uitcheck”, weet ik dat ik iets niet goed doe. Ik moet die trein weer in; jouw gezicht nog eens observeren. Maar het kan niet, want op Sloterdijk ben ik blijkbaar vergeten in te checken. Dus duurt het minimaal 3 minuten voordat ik echt uit kan checken. De trein vertrekt. Met jou, je hond en je groene maillot erin.

Amsterdam Amstel, 24 december, rond 15:50. Op-het-perron… sta ik.
En ik weet niet eens je naam.