Imago of plezier in muziek?

Imago of plezier in muziek; wat willen we onze kinderen meegeven?

Jess Greenberg is een Amerikaanse gitariste en zangeres wier talent op YouTube te bewonderen is. Een paar jaar geleden had ze minder dan 1500 views op haar opnames, maar sinds ze een push up BH draagt en zwoel in de camera kijkt tijdens het spelen zijn dit er miljoenen. Sex sells, en om hun muziek onder de aandacht te brengen moeten artiesten zich kennelijk steeds verder uitkleden.

Afgelopen jaar nam ik voor de grap de proef op de som. Samen met mijn leerlingen treed ik maandelijks op; voor de lol en om de kinderen podiumervaring op te laten doen. Om de aandacht te trekken voor de 50e editie van de Koopavondblues in Zuidhorn ging ik bloot, maar met de edele delen in de schaduw, op de foto en zette deze op Facebook. Ik kreeg geen miljoen likes, maar wel meer dan tien maal zoveel dan bijvoorbeeld op mijn vorige blog over dat we van muziek geen competitie zouden moeten maken (o.a. gepubliceerd in de krant Trouw). Bij een volgend inhoudelijk statement moet ik maar weer uit de kleren.

De nadruk op uiterlijkheden is een dwingend mechanisme dat ons en daarmee ook onze kinderen beïnvloedt. De respectloosheid en vrouwonvriendelijkheid in sommige muziekclips is niet bepaald een voorbeeld voor onze jongeren. Bij het succesvol zijn in de muziek spelen niet alleen de eigen kop en kont een rol, maar ook bijvoorbeeld het merk van auto’s, horloges en zeker ook het imago-instrument waarop gespeeld wordt. Veel gitaristen laten zich het liefst zien op de meest populaire (lees: dure) gitaarmerken (die ik niet nogmaals wil vermelden). De wannebefamous generation investeert flink in haar toekomst; ze neemt cd’s op, heeft eigen websites en promoot zichzelf schaamteloos. Maar waar is de lol in gewoon samen muziek maken gebleven?

Muziek is een industrie geworden en deze industrie speelt het spelletje geraffineerd. Reclame en imago bepalen of een artiest al dan niet succesvol wordt en blijft. Dat veel muziek niet meer op het innerlijk is gericht mag duidelijk zijn. Gelukkig bestaan er nog steeds bands waarin het wel om de gezelligheid en het samenspelen gaat. Amateurmuzikanten die gewoon de handen uit de mouwen steken en lekker samen muziek maken. Ik pleit ervoor om juist deze bands een podium te geven. Zij zijn een beter voorbeeld voor onze kinderen dan gecommercialiseerde artiesten waarbij uiterlijkheden belangrijker zijn dan de muziek.