Ik wil dood, maar nu nog niet

Jezelf in slaap huilen, je walgelijk voelen als je in de spiegel kijkt en het liefst zou willen verdwijnen tussen al de mensen. Is dat het leven. Moet dit drukken op alle leuke dingen. Elke dag die enorme strijd. Geen strijd tegen het leven. Het is een strijd tegen mezelf. Ik maakt het mijzelf zo ontzettend moeilijk. De gedachten die beginnen nog voordat ik mijn ogen opendoe, en die pas stoppen als ik mijn ogen weer dichtdoe. Elke dag weer, botsen die gedachten tegen elkaar.

Er gaat geen dag voorbij waarop ik niet huil. De tranen lijken vanuit mijn tenen te komen en er tegen vechten heeft geen zin, een uur later zijn ze er weer maar dan verdubbeld. Ik wil stilte, maar dat lijkt onmogelijk. Tijdens het eten wordt de dag besproken. Elk detail komt voorbij, zelfs de dingen waar je zelf bij was. Gewoon om het nog een keer te horen, maar dan hoe een ander het heeft ervaren. Ben ik de enige die genoeg heeft aan haar eigen gedachten. Die hier al doodmoe van wordt. Om dan ook nog de verhalen van anderen aan te horen, die maar niet lijken te stoppen, dat is mij te veel. Misschien is het mijn eigen onzekerheid die de overhand krijgt. Het is dat ik naar school moet en afspraken heb, anders kwam ik de deur niet uit. Binnen, waar niemand je ziet, is het veilig en comfortabel. Buiten heeft iedereen een mening over je en ben je nooit genoeg. Ik voel me alleen. Ook juist als ik met veel mensen ben. Ik trek me terug in mensenmassa’s en laat het maar gebeuren.

Ze denken dat ik chagrijnig ben of slecht geslapen heb. Maar dat is toch niet elke dag het geval. Waarom voel ik me dan elke dag zo? Waarom moet ik elke dag dan mijn best doen om de dag door te komen, mijn emoties te onderdrukken tot het moment waarop ik alleen ben. Het lijkt alsof ik schreeuw in een drukke winkelstraat, maar iedereen doorloopt.Steeds vaker is er een stem in mijn hoofd die mij eraan herinnert dat er altijd nog een mogelijkheid is om er een einde aan te maken. Maar het einde is definitief, geen weg terug, je doet het of je doet het niet. Daarom stel ik het uit. Als het weg is is het weg De dood kan altijd nog, leven niet.